วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที 18 : หน้า 19/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที 18 ใช้ ) ก็เป็นของสงฆ์ เราก็เก็บมันเรียบร้อยแล้วของอะไรๆ อื่นก็ ไม่มี ( จึงไม่จำต้องกลับไปวัดก่อน ) " ท่านอาคันตุกะบอกว่า " แต่ ไม้เท้าและกระบอกน้ำมันรองเท้า ถลกบาตรของกระผม ยังอยู่นั่น " พระเถระว่า " อาวุโส ท่าน (มาพัก) อยู่วันเดียว ยังมีของมาไว้ถึง เท่านั้น ( เทียวนะ ) " ท่าน ( อาคันตุกะ ) รับว่าอย่างนั้น มีจิตเลื่อมใส ไหว้พระเถระแล้วกล่าวว่า " ท่านผู้เจริญ สำหรับภิกษุอย่างท่าน อรัญญวาส ( การอยู่อย่างอยู่ป่า ) ย่อมเป็นได้ในทุกแห่งไป ถูปาราม เป็นที่บรรจุพระธาตุของพระพุทธเจ้า ๕ พระองค์ ได้ฟังธรรมที่เป็น สัปปายะในโลหปราสาท ได้ชมพระมหาเจดีย์ และได้พบพระผู้ใหญ่ เป็นไปราวกะพุทธกาล ขอท่านจงอยู่ (ต่อไป) ในปารามนี้เถิด (อย่า ต้องไปปาจีนขัณฑราชีกับกระผมเลย ) "ดังนี้แล้ว วันรุ่งขึ้นก็ถือบาตร จีวร ( กลับ ) ไปแต่ผู้เดียว อาวาสย่อมไม่เป็นปลิโพธสำหรับ ภิกษุเช่น ( พระเถระผู้อยู่ในถูปาราม ) นี้แล [กุลปลิโพธ] ง ตระกูลญาติก็ดี ตระกูลอุปฐากก็ดี ชื่อว่ากุละ จริงอยู่ สำหรับ ภิกษุบางรูปผู้อยู่คลุกคลี (กับคนในตระกูล สนิทจนใจผูกพันกัน ) โดย นัยว่า เมื่อเขาเป็นสุขก็สุขด้วย ดังนี้เป็นต้น แม้แต่ตระกูลอุปฐากก็ เป็นปลิโพธ ได้ (จะกล่าวอะไรถึงตระกูลญาติเล่า) ภิกษุ (เช่น) นั้น * มหาฎีกาท่านบอกไว้ว่า เป็นบริโภคธาตุ ๓ คือ ประคต กระบอกกรองผ้าชุบสรง (ของ ๓ พระพุทธองค์ข้างต้นโดยลำดับ) เป็นสรีระธาตุ ๑ คือ อัฐิรากขวัญ (ของพระ องค์ปัจจุบัน )