วิสุทธิมรรคแปล: การเสวยสุขในตติยฌาน : หน้า 180/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 178 สุขหวานนัก เพราะไม่มีสุขยิ่งกว่านั้น แต่ว่าความไม่ติดใจในสุขใน ตติยฌานนี้ ย่อมมีได้ด้วยอานุภาพสติสัมปชัญญะ มิใช่ด้วย ประการอื่น ดังนี้แล (แก้ สุขญฺจ กาเยน ปฏิสํเวเทติ) บัดนี้ พึงทราบวินิจฉัยในปาฐะว่า สุขญฺจ กาเยน ปฏิส์เวเทติ นี้ (ต่อไป ) ความคำนึงถึงการเสวยสุขย่อมไม่มีแก่พระโยคาวจรผู้ได้ ตติยฌานโดยแท้ แม้เช่นนั้น เพราะเหตุที่เธอพึงได้เสวยสุขอัน สัมปยุตด้วยนามกายของเธอ อีกอย่างหนึ่ง เพราะเหตุที่รูปกายของ เธอมี อติปณีตรูปอันมีความสุขที่สัมปยุตด้วยนามกายนั้นเป็นสมุฏฐาน ถูกต้อง ( ซาบซ่าน ) แล้ว ซึ่งเพราะความที่รูปกายมีอติปณีตรูปถูก ต้อง แม้ออกจากฌานแล้ว เธอก็ยังรู้สึกเป็นสุข เพราะเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจะแสดงความข้อนั้น ( คือการเสวยสุขด้วยนามกาย และรูปกายทั้ง ๒ นัย) จึงตรัสว่า สุขญจ กาเยน ปฏิสเวเทติ (เสวยสุขด้วยกายด้วย ) ดังนี้ (แก้ ยนฺติ อริยา ฯเปฯ สุขวิหารี ) พึงทราบวินิจฉัยในปาฐะว่า " ยนต์ อริยา ฯเปฯ สุขวิหารี " นี้ต่อไป บัณฑิตพึงทราบโยชนา (การประกอบความ) ในปาฐะนี้ดังนี้ ว่า " เพราะ (ตติย ) ฌานใดเป็นเหตุ เพราะ (ตติย) ฌานใดเป็น การณ์ พระอริยะทั้งหลายมีพระพุทธเจ้าเป็นต้น ย่อมกล่าวแสดง แต่งตั้ง เปิดเผย ทำให้ตื้น หมายความว่าประกาศสรรเสริญซึ่งบุคคล ผู้ได้ตติยฌานนั้น ถามว่าสรรเสริญอย่างไร ? ตอบว่าสรรเสริญว่า