ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 39
พึงเข้าไปตั้งไม้ชำระฟันและน้ำอย่างนั้นถวายเป็นนิจไป เมื่อท่านไม่
พิถีพิถันใช้อะไรก็ได้ ก็พึงน้อมถวายของตามแต่จะได้เถิด จะว่ากันมาก
ไปไย สัมมาวัตร ( วัตรอันชอบ) ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบัญญัติ
ไว้แล้วในมหาขันธกะว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย อันเตวาสิก จึงทำวัตร
อันชอบในอาจารย์ นี้เป็นการทำวัตรชอบในข้อนั้น คือ อันเตวาสิก
จึงลุกขึ้นแต่เช้าตรู่ ถอดรองเท้า ทำอุตตราสงค์เฉวียงบ่าแล้ว (เข้าไป )
ถวายไม้ชำระฟัน ถวายน้ำล้างหน้า ปูอาสนะ ถ้ายาคูมีอยู่ จึงล้าง
ภาชนะ น้อมยาคูเข้าไปถวาย ดังนี้เป็นต้นนั้นอันใด พึงทำสัมมาวัตร
นั้นทุกข้อเถิด
อันศิษย์ผู้ยังครูให้พอใจอยู่ด้วยวัตรสมบัติอย่างนี้ ในเวลาเย็น
ท่านปล่อยให้ ( กลับ ) ไป จึงกราบ (ลา) ไป เมื่อใดท่านถามว่า
เธอมาเพื่ออะไร จึงเรียนเหตุแห่งการมาเมื่อนั้น ถ้าท่านไม่ถามเสียเลย
แต่ว่าท่านยินดี( การทำ ) วัตร ไซร้ เมื่อล่วง ๑๐ วัน หรือปักข์หนึ่ง
ไปแล้ว ( ได้โอกาส ) ณ วันหนึ่ง แม้ท่านปล่อย ( ในตอนเย็น )แล้ว
ก็อย่าไป ให้ท่านทำโอกาสแล้ว เรียนบอกเหตุแห่งการมา หรือว่า
เธอแสร้งไป ( หาท่าน ) ผิดเวลา (เพื่อจะให้) ท่านถามว่า มาทำไม
จึงกราบเรียน ( เหตุแห่งการมาให้ท่านทราบ) ถ้าท่านสั่งให้มาตอนเช้า
ก็พึงไปแต่เช้า แต่ถ้าในเวลานั้น ท้องของเธอร้อน เพราะน้ำดีเบียนเอา
ก็ดี อาหารไม่ย่อยเพราะไฟ ( ธาตุ )อ่อนก็ด” โรคอะไรอื่นๆ เบียนเอา
๑. ปิตตาพาเธน เห็นจะอย่างที่เราเข้าใจว่า เวลาท้องว่างต้องการอาหาร น้ำย่อยออกมา
ทําให้ท้องร้อน กระมัง?
๒. ข้อนี้จะมีอาการเป็นอย่างไร คงจะท้องเพื่อเปรี้ยวคลื่นเหียน กระมัง?