ความงามของศาสนธรรมหรือสุวากขาตะ : หน้า 291/324

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 289 บรรลุได้ อนึ่ง ศาสนธรรมนั้น ( เมื่อ ) บุคคลฟังอยู่ ก็นำความงามมา ให้ได้โดยแท้ แม้ด้วยการฟัง โดยข่มนิวรณ์ได้ ในขณะฟัง ) เพราะ เหตุนั้น จึงชื่อว่างามในเบื้องต้น ( เมื่อ ) บุคคลปฏิบัติอยู่ ก็นำความ งามมาให้ได้แม้ด้วยการปฏิบัติ โดยนำความสุขในสมถะและสุขใน วิปัสสนาให้ เพราะเหตุนั้น จึงชื่อว่างามในท่ามกลาง และ ( เมื่อ ) บุคคลปฏิบัติแล้วอย่างนั้น ครั้นผลแห่งการปฏิบัติสำเร็จ จแล้ว ก็ย่อม นำความงามมาให้แม้ด้วยผลแห่งการปฏิบัติโดยนำความเป็นตาที บุคคล (ผู้คงที่ไม่หวั่นไหว) มาให้ เพราะเหตุนั้น จึงชื่อว่างามในเบื้อง ปลายแล ศาสนธรรมชื่อว่า สุวากขาตะ เพราะเป็นธรรมงามในเบื้อง ต้นงามในท่ามกลางและงามในเบื้องปลาย โดยนัยดังกล่าวมาฉะนี้ (เพราะประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถ ... พยัญชนะ ...] อนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น เมื่อทรงแสดงธรรม ย่อมทรง ประกาศคือทรงแสดงโดยนัยต่างๆ ซึ่งศาสนพรหมจรรย์ และมรรค พรหมจรรย์อันใด ศาสนพรหมจรรย์และมรรคพรหมจรรย์อันนั้น ชื่อ ว่า สาตฺถะ เพราะความถึงพร้อมแห่งอรรถ ชื่อว่า เพราะความถึงพร้อมแห่งพยัญชนะตามสมควร สพฺยญฺชนะ ชื่อว่า สาตฺถะ เพราะประกอบพร้อมด้วยอรรถบท ( บทแสดง อรรถ ๖ ) คือ สังกาสนะ ( แสดงความโดยสังเขป ) ปกาสนะ ( เริ่ม แสดงเป็นหัวข้อ) วิวรณะ ( ขยายความ) วิภชนะ ( จำแนกความ ) อุตตานีกรณะ ( ทำความให้ตื้น ) ปัญญัตติ (แต่งความให้เข้าใจ ) ชื่อว่า สพฺยญฺชนะ เพราะความถึงพร้อมแห่ง (พยัญชนบท 5 คือ )