ปรัชญาในงานบูชาและการฟังธรรม : หน้า 2/404

ประโยค (ส่วนหน้า) – ปรัชญาได้มาสู่กานัสภาค ๒ หน้าที่ ๒ (สูทินนักลานครบฯ ได้ไปเมืองไพศาล) กับด้วยสายเหล่านั้น ว่ากแล้ว สู่ทิน แปลว่า เป็นแวกเชี่ยวกัน สองบทว่า เคนินทา คณิยาน ความว่า ด้วยกิริยาอย่าง มีประกอบการซื้อขายสินค้า การให้ยืม และการทวงหนี้เป็นต้น อาจารย์บางพวกกล่าวว่า “ด้วยกิริยือการเล่นก็อาจเป็นนักขัดฤทัยในเดือนก็คติกามาส (คือเดือน ๑๒)” ดังนี้บ้าง จริงอยู่ พระผู้พระภาคเจ้าเสด็จไปถึงนครไพศาล ในชุดหน覆้ (ช่างยิน) แห่งเดือนกัตติมาส. อันนี้ ในนครไพศาล มีการเล่นกับอ้อนเป็นนักขัดฤทัยประจำเดือนกัตติ-มาสอย่างโอพร สู่ทิน นักลานครบฯ นั้น พึงทราบว่า "ไป (ยังนครไพศาล) เพื่อเล่นก็พ้นนักขัดฤทัยนั้น." สูทินนักลานครบฯ ไปเพื่อฟังธรรม ว่าก พระอุกกลา โณ ความว่า สู่ทินนักลานครบฯ นั้น ได้เห็นอย่างไร? ได้เห็นอย่างนี้คือ:- ได้ยินว่า สูทินนั้น ได้เห็นมหาชนผู้บริโภคอาหารเช้าสีรุ่งแล้วหน่ามา มีมือถือดอกไม้ของหอมและเครื่องลูบไล้ ออกจากพระนครไป เพื่อฝ่าพระพุทธเจ้าและเพื่อฟังธรรม จึงถามว่า “พวกท่านจะไปที่ไหนกัน?” มหาชน ตอบว่า “จะไปเพื่อฝ่าพระพุทธเจ้าและเพื่อฟังธรรม.” สูทิน กล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้น แม้ข้ามเจ้าก็จะไป” แล้วไปได้เห็นพระผู้พระภาคเจ้าผู้บริบูรณ์ ๔ แวดล้อมแล้ว ทรงแสดงธรรมอยู่ ด้วยพระสุเสียงอันไพเราะดังเสียงพรหม. เพราะเหตุฉนั้นท่านพระอุบาลีเถระ จึงได้กล่าวไว้ว่าว่า “สูทินนักลานครบฯ ได้แลเห็น