การศึกษาจาก ปฐมสมันตปสาธกา : หน้า 393/404

ประโยค๓๙ - ปฐมสมันตปสาธกาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ ٣٩๓ น้อมเข้าไปโดยชอบในปัจจัย๕ พวกภิญญอันคันดูชุ ไม่เป็นใหญ่ในต้น ไม่เหล่านั้น ต้นไม้แม้เหล่าใด ที่ทยอยกำหนดความไว้ เพื่อประโยชน์แก่เจิร มากในต้นไม้ทั้งหลายที่ทยอยกำหนดความไว้ เพื่อประโยชน์แก่เจิรที่เหลือ ก็มีนัยนี้เหมือนกัน ส่วนต้นไม้เหล่าใด ที่ทยอยไม่ไกล้กันและพวกภิญญอันคันก็รักษาคุ้มครองต้นไม้เหล่านั้นไว้แล้ว ทั้งฉันอยู่ด้วยอริยาของโสธ - ในต้นไม้เหล่านั้น พระอันดูชะทั้งหลาย ไม่ควรต้องอยู่ในข้อดีกาของพวกภิญญอันคัน ต้นไม้เหล่าใด ทายกวาวไว้เพื่อให้เป็นประโยชน์เก่ารบีอกผล และพวกภิญญอันคัน ก็รักษาคุ้มครองต้นไม้เหล่านั้นไว้แล้วน้อมเข้าไปโดยชอบ ในต้นไม้เหล่านั้น แหละพระอันดูชะทั้งหลาย ควรตั้งอยู่ในข้อดีกของพวกภิญญอันคันเหล่านั้น ส่วนในมหาปัจเจี่ ท่านกล่าวไว้ว่า "ภิญญเมื่อฉันผลไม้ ที่ทยอยกำหนดความไว้เพื่อปัจจัย ๕ ด้วยใจกิศิ พึงให้ราคาส่งของปราบอุบัติ เมื่อแจกกันฉันด้วยอาณาจักรบีโก เป็นนิพพานไทย ก็รอผลไม้เหล่านี้ เมื่ออภิญญาอันฉันผลไม่ทำทายกำหนดไว้ เพื่อประโยชน์แก่เสสนะ ด้วยอาณาจักรบีโก เป็นลูกลำจังก็ด้วย เป็นนิพพานไทยด้วย." ผลไม้ที่ทยอยอุทิศถวายไว้ เพื่อประโยชน์แก่เจิร ควรน้อมเข้าไปในจีวรเท่านั้น ถ้ามีภิญญาได้โดยยาก ก็ภูมิทั้งหลายอย่าลำบาก ๑. ประโยคนี้ อัตโถนะ ๑/๑๕๕ ว่า ถ้าเป็น... เนว ราฏฏดูนา โคปิฏวา โจริยาปริญญาชนุต แปลว่า... ทั้งไม่ได้บริสุทธ์ามิได้คุ้มครองแล้ว ฉันด้วยภิญญาของโส จ จะสมควร.