ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- ปฐมสมํปลาสถากานแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 380 ถามวารเรื่องทั่วไป ก็พระอรรถกถาจารย์หลาย กล่าวไว้ในอรรถกถาทั้งหลายว่า "การแถกวีว่อย่างเดียวเท่านั้น มานานในที่นี้ด้วยอำนาจการสับเปลี่ยน สลก, แต่ว่าน้องเกิดในแห่งปัจจัยทั้ง ๕ และการแจกมาแสดงไว้ ด้วย ก็แต่ ครับกล่าวไว้อย่างนี้แล้ว จึงกล่าวถากวจีวเกิดขึ้น ตั้งแต่เรื่องหมอชีวกว่าว่า "พระเจ้าข้า! ขพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงรับอภัยทอในแผ่นสีผี ของข้าพเจอก็ได้ และขทรงอนุญาต คฑาหมดจิว จกกิยะสุขสงส์ด้วยเถิด." ดังนี้ องุ่นแล้วในจิวราว บันทึก, กล่าวนินทาบทดา ตั้งแต่แต่สูตรนี้ว่า "ก็โดยมัยนั่นแล กรุงราชคฤห์ มีกายา ฝีเขื่อง มนุษย์ทั้งหลายไม่อาจทำสงบได้ จึง ปรากฏน่าจะทำอาส็อธิ นินทมค้าน, สลากัด กิฏิกัด อุปโลภิกัด ปฏิรูปิกัด" ดังนี้ องุ่นแล้วในเสน่สนบันธะ, กล่าวสนสนาน-กถา ตั้งแต่เรื่องภิกษุพกกิธิว่า "ก็โดยมัยนั่นแล พวกภิกษุสัตว์สวรรค์ ช่อมแซมวิหารแห่งใดแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่เขตอาณแดน ด้วย หมายใจว่า 'พวกเราจักอยู่จำพรรษาในวิหารนี้' พวกภิกษุพกกิธิได้เห็นพวกภิญญาสัตว์สวรรค์ กำลังชีออมแอมวิหาร" ดังนี้ ในเสน่สน-บันทึกเหมือนกัน, และกล่าวถากวปารกถัสัง มีเมาใส เป็นต้น ในที่สุดแห่งเสนาะคำว่า โดยพิสดาร. ส่วนข้าเจ้าเจาะกล่าวถากนั่น ทั้งหมดในที่ทีแต่ละเรื่องมาถึงเข้าเท่านั้น เหตุในคำที่ข้าเจาะกล่าว