การแบ่งปันผลไม้ในอาวาส : หน้า 392/404

ประโยค(3) - ปฐมมณฑลคำสกดสากล ภาค 2 - หน้าที่ 392 เรื่องชักชวนกันลึก พึงทราบตามนัยแห่งการวิจัยที่กล่าวแล้ว ในสังวิหาร เรื่องกามือ พึงทราบตามนัยแห่งการวิจัยที่กล่าวแล้ว ในเรื่องหลายๆ มีเรื่องร้านขายข้าวสุกเป็นต้น เรื่องเนื้อเเต คน เรื่อง พึงทราบตามนัยแห่งการวิจัยที่กล่าวแล้ว ในเรื่องทั้งหลายมีเรื่องโมห ลักษณะม้วนเป็นต้น เรื่องหญิง ๒ เรื่อง มีเนื้อความต้นทั้งนั้น ในเรื่องทั้งหลาย มีเรื่องให้แบ่งมะม่วงเป็นต้น มีวิจารณ์ฉะนี้:- ภิญฺญูนั่น ได้ไปอยู่ความใกล้หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งมีจำนวนดำเนินม ภิญฺญูไว้ พวกภิญฺญูอยู่ในอาวาสแห่งนั้นนั่นแหละ แม้มีอันผลไม้ น้อยใหญ่ ครั้งเมื่อพระอาณันต์กะเหล่านั่นมาแล้ว ไม่ได้บอกปิปยากร ว่า "พวกเธอจงถวายผลไม้แก่พระเหล่านี้นะแล้ว" ไม่ได้บอกปิปยากร ว่า "พวกเธอจงถวายผลไม้แก่พระเหล่านี้นะแล้ว" ลำดับนั้นภิญฺญู (อาณุตตะคะ) เหล่านั่น จึงกล่าวว่า "ผลไม้ของสงฆ์ ไม่ถึงแก่พวก กระผมพอใช่?" จึ่งอธิษฐานแจกัน ได้อาวาสภิญฺญูดังนี้แล้ว นับตามลำดับพรษา แล้วฉันเองด้วยตนเอง เพราะเหตุนี้ พระผู้ม- พระภาคเจ้า จึงตรัสแก่พระอาณันต์กะเหล่านั่นว่า "ภิญฺญูหลาน! ไม่เป็นอาบัติ ในเพราะการถืออา" เพื่อประโยชน์แก่ฉัน" เพราะ เหตุนี้ นี้ที ในอาวาสใดภิญฺญูจิ้นไม่ถวายแก่พวกภิญฺญูอวดกันทุกๆ และเมื่อถึงหน้าผลไม้ เห็นว่ากุฎิอาณันต์กะเหล่านอื่นไม่มิ ก็อบฉันด้วย ตนเอง ด้วยวิธีของโฉร ในอาวาสเช่นนั้น พวกภิญฺญูอาณันต์กะจะ เคาะระมังแล้ว แจกกันฉัน ย่อมควร ส่วนบรรดาต้นไม้เหล่าใด พวก เจ้ามิ่นรักษาต้นไม้งามเหล่านั้นแล้ว เมื่อถึงหน้าผลไม้ ก็แจกกันฉันแล้ว