การแบ่งปันผลไม้ในอาวาส ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 หน้า 392
หน้าที่ 392 / 404

สรุปเนื้อหา

ในข้อความนี้มีการอภิปรายถึงการแบ่งปันผลไม้ระหว่างภิญฺญูในอาวาส ซึ่งมีการกล่าวถึงกรณีที่พระอาณันต์ไม่ได้บอกกล่าวเรื่องการถวายผลไม้แก่พระสงฆ์ และการรับประทานที่ถูกต้องตามหลักศาสนา ว่าไม่มีอาบัติในการทำเช่นนั้น นอกจากนี้ยังมีการสนทนาเกี่ยวกับคุณค่าของผลไม้และการดูแลรักษาต้นไม้ต่างๆ ในอาวาส ซึ่งสะท้อนถึงแนวคิดทางพระพุทธศาสนาในการแบ่งปันและความสัมพันธ์ระหว่างสงฆ์และภิญฺญูในชุมชน.

หัวข้อประเด็น

-การแบ่งปันผลไม้
-หลักการพระพุทธศาสนา
-ความสัมพันธ์ในอาวาส
-การดูแลรักษาต้นไม้

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค(3) - ปฐมมณฑลคำสกดสากล ภาค 2 - หน้าที่ 392 เรื่องชักชวนกันลึก พึงทราบตามนัยแห่งการวิจัยที่กล่าวแล้ว ในสังวิหาร เรื่องกามือ พึงทราบตามนัยแห่งการวิจัยที่กล่าวแล้ว ในเรื่องหลายๆ มีเรื่องร้านขายข้าวสุกเป็นต้น เรื่องเนื้อเเต คน เรื่อง พึงทราบตามนัยแห่งการวิจัยที่กล่าวแล้ว ในเรื่องทั้งหลายมีเรื่องโมห ลักษณะม้วนเป็นต้น เรื่องหญิง ๒ เรื่อง มีเนื้อความต้นทั้งนั้น ในเรื่องทั้งหลาย มีเรื่องให้แบ่งมะม่วงเป็นต้น มีวิจารณ์ฉะนี้:- ภิญฺญูนั่น ได้ไปอยู่ความใกล้หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งมีจำนวนดำเนินม ภิญฺญูไว้ พวกภิญฺญูอยู่ในอาวาสแห่งนั้นนั่นแหละ แม้มีอันผลไม้ น้อยใหญ่ ครั้งเมื่อพระอาณันต์กะเหล่านั่นมาแล้ว ไม่ได้บอกปิปยากร ว่า "พวกเธอจงถวายผลไม้แก่พระเหล่านี้นะแล้ว" ไม่ได้บอกปิปยากร ว่า "พวกเธอจงถวายผลไม้แก่พระเหล่านี้นะแล้ว" ลำดับนั้นภิญฺญู (อาณุตตะคะ) เหล่านั่น จึงกล่าวว่า "ผลไม้ของสงฆ์ ไม่ถึงแก่พวก กระผมพอใช่?" จึ่งอธิษฐานแจกัน ได้อาวาสภิญฺญูดังนี้แล้ว นับตามลำดับพรษา แล้วฉันเองด้วยตนเอง เพราะเหตุนี้ พระผู้ม- พระภาคเจ้า จึงตรัสแก่พระอาณันต์กะเหล่านั่นว่า "ภิญฺญูหลาน! ไม่เป็นอาบัติ ในเพราะการถืออา" เพื่อประโยชน์แก่ฉัน" เพราะ เหตุนี้ นี้ที ในอาวาสใดภิญฺญูจิ้นไม่ถวายแก่พวกภิญฺญูอวดกันทุกๆ และเมื่อถึงหน้าผลไม้ เห็นว่ากุฎิอาณันต์กะเหล่านอื่นไม่มิ ก็อบฉันด้วย ตนเอง ด้วยวิธีของโฉร ในอาวาสเช่นนั้น พวกภิญฺญูอาณันต์กะจะ เคาะระมังแล้ว แจกกันฉัน ย่อมควร ส่วนบรรดาต้นไม้เหล่าใด พวก เจ้ามิ่นรักษาต้นไม้งามเหล่านั้นแล้ว เมื่อถึงหน้าผลไม้ ก็แจกกันฉันแล้ว
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More