ทรัพย์ที่ผู้อื่นนำไปในภักทะ : หน้า 315/404

ประโยค(๓) - ปฐมสมุนไพสกัดแกนแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 315 ถาว่า ด้วยทรัพย์ที่ผู้อื่นนำไป ในภักทะที่ผู้อื่นนำไป มีวิจฉนดังนี้: - ภักทะที่อื่นกำลังนำ ไป (ชื่อว่าทรัพย์ที่อื่นนำไป) สองบทว่า เฉยอิติอโต อามสติ ความว่า ภิกษุเหินคนอื่น ใช้สีลภรระเป็นต้นทุนของเดินไป แล้วคิดอยู่ในว่า "เราจักแย่ง เอาสิ่งของนั่น" จึงรีบไปแล้วดูบกล่า. ด้วยการดูบลลำเพิงเท่านี้ เธอ เป็นทุกกฏ. บทว่า ผนทาเปติ ความว่า ภิกษุทำการดูดลกาลามและดูดลกามไป แต่เจ้าของยังไม่ปล่อย เพราะทำให้ไหว้นั้น เธอเป็นดูดลลึจัย. สองบทว่า ฐานา จาเวติ ความว่า ภิกษุอลจากามมาให้พ้นจากมือ เจ้าของ เพราะเหตุให้ให้พ้นนั้น เธอเป็นปราชิก. แต่เจ้าของ ภักทะลูกนี้แล้วโบกิกนั่น ให้วางภักนะ. แล้วจะเอาคืนมาอีก, ภิกษุเป็นปราชิต เพราะการถือเอาควรแรกนั่นเอง. เมื่อก็อุดตหรือ ปลดเครื่องลงจากศรีสะ หค อ หรือจากมือ ถือเอา พอศักว่า เธอทำให้พ้นจากอวัยวะมีระยะเป็นต้น ก็เป็นปราชิต. แต่จะไม่ได้ นำกินลือ หรือทองปลายแขนที่ออก เป็นแต่รูปไปทางปลายแขน