ปฐมมนต์ปาาสาทิกาเปส ภาค ๒ - หน้า 76 : หน้า 76/404

ประโยค (คง) ปฐมมนต์ปาาสาทิกาเปส ภาค ๒ - หน้า 76 ฉันใด ในวะวาเป็นอนาถบิึดี ใในวะวาเป็นอนาถิและ อนาถิยดี ใในวะวาเป็นหฤทิยและครุภิติยดี ใในวะวาเป็น ครุภิติและหฤทิยดี ก็อวรานาม วิถีวินิยัติ ฉันนั้นเอง. จริงอยู่ ใในวะวา ที่เป็นอนาถิตและอนาถิด ยึดนั้น มีความ ต่างกันในเพราะเหตุสู่ชื่อเท่านั้น, ในเนื้อแห่งการประกอบความ หา มีความต่างกันไม่, เพราะฉะนั้นนั้น การประกอบความ ท่านจึงไม่ทำให้ ผิดดาร เมื่อเกิดคำวินิฉัยถึงสิ่งที่เป็นภายและอัตปิยะเป็นฉัน นั้น นี้แล้ว ฝ่ายใด ได้พบเหตุุมาร ในดูสูตร สุตตานโม อารีวาท และอัตปิยะ ควรตั้งอยู่ในวะวา ของฝ่ายนั้น. อันนี้ ทั้งสองฝ่าย เมื่อ ไม่ได้พบเหตุและคำวินิฉัย โดยประการทั้งปวง ไม่ควรจะทิ้งสูตร ควร ตั้งอยู่ในสูตรเท่านั้น จะเน้น. พระวินัยย รับประณามความเป็นผู้ฉลาด ในสิกขาที่น วัดกัน สิกขานั้น และวินิฉัยทั้งสิ้น ควรทราบว่าย ๔ อย่าง ดังพรรณนามาแล้วนี้. [พระวินัยธรประกอบด้วยลักษณะ ๓ อย่าง] ก็คือ และ บุคคลผู้รวมวินัย แม้ฉันทราบวินัย ๔ อย่างนี้แล้ว ก็ ควรเป็นผู้ประกอบด้วยลักษณะ ๓. จริงอยู่ ลักษณะแห่งพระวินัยร ๓ อย่าง ควรปรากฏนะ ลักษณะ ๓ อย่าง เป็นไหน? ลักษณะ ๓ อย่าง คือ: - คำว่า "กิฎสูตรของพระวินัยธรรมนั้น เป็นพุทธพจน์ ที่มากด้วยคัลท์ละวิดี วิถีฉันดี โดยสูตร โดยพุทธนะ" นี้เป็น ลักษณะอันหนึ่ง. กว่า "กิฎพระวินัยธรัน เป็นผู้มังคัง ไม่งอนแน้ม