ปฐมมัญดปลาสัตว์กางแปลง ภาค ๒ - หน้าที่ 388 : หน้า 388/404

ประโยค - ปฐมมัญดปลาสัตว์กางแปลง ภาค ๒ - หน้าที่ 388 ที่กระแสน้ำเชี่ยวจะนั้น. บางตัวขึ้นอยู่ตามธรรมดาของตน. บางตัวอ่อน บางตัวเป็นสัตว์วัตต์เร็ว. บางทีที่มันคันสนอหรือออ หรือท่อนไม้ อันบางอย่างติดที่ปลาย ซึ่งคล้องไว้ในนี้นั้น ๆ มันปืนเป็นต้นแล้วห้าม สุกรไป เรียกว่า แร๊ว. ในสุกรเหล่านี้ สุกรที่ถึงงออยู่ มีฐานเดียว เท่านั้น ได้แก่เครื่องผูกคือวง. จริงอยู่ สุกรนั้น เมื่อตงงลอด มีฐานเดียว พอง่วงขาด ย่อมหนีไปได้. สุกรที่อยู่ตามธรรมดาของตน มีฐาน 5 คือ เครื่องผูกและทั้ง 5 สุกรที่คอย มีฐาน 2 คือ เครื่อง ผูก ๑ ที่บนอ, สุกรที่ติดเร็ว มันไปที่ได้ ที่นั้น ๆ และเป็น ฐาน. เพราะเหตุนัน ภูเขู ๑ รูปกัน 20 รูปกัน 100 รูปกัน เมื่อ ปล่อยสุกรนั้นพันไปจากฐานนั้น ๆ ย่อมต้องปราศจากเหมือนเห็นทาส คนเดียวเท่านั้น มาแล้วในนั้น ๆ แล้วให้หยิบไป ต้องปราศจากนั้น. ส่วนการทำสุกรทั้ง 5 ขัดกัน ให้ดำ และเคลื่อนจากฐาน พิงทราบ ตามนี้ที่กล่าวไว้แล้วในกว่าว่าด้วยสัตว์ 4 เท้า. เมื่อม็อภกบูให้ปล่อย สุกรที่สูบกัดไปด้วยประสงค์จะช่วยเหลือ เป็นภัตตไทย. เมื่อให้ปล่อย ไปด้วยใจอดิ เป็นปราชญ., แต่ไม่เป็นอาวุธเก็บกักผู้ดิสนสวนทาง ไป แล้วยังสุกรรังยังไม่ทันถึงตั้งวง หรือกี่ใคำขอให้หยีไป เสียก่อน. แม็กกรูปใด ให้อาหารและน้ำแก่สุกรที่ดีแล้ว ให้มัน ได้กำลังแล้วทำเสียงให้ร้อง ด้วยตั้งใจว่า “มันจับกดใจ แล้วหนี่ไป เสีย.” ถ้ามันหนีไป ภูเขูนั้น ต้องปราศจาก. แม้เมื่อภูเขาทำวงให้ ชำรุด แล้วทำให้หนี้ไป ด้วยเสียงให้ร้อง ก็มีอยู่เหมือนกัน ฝ่าย ๓. ภุฏาสัตตที่เป็นแก้ว ธนากนูบ ขุทกนูบ แต่ภูเขาวิวิโรนินนั้นว่า ธนากนูบ ขุทกนูบ- ธัญญาณ ลูกกกนูบ