ปฐมสัมผัศปาฏิหาริย์ภาค ๒ - หน้าที่ 252 : หน้า 252/404

ประโยค - ปฐมสัมผัศปาฏิหาริย์ภาค ๒ - หน้าที่ 252 และเพราะความเป็นโทษ." จริงอยู่ คำนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสแล้วว่า "โทษใด ที่เราคาดว่า 'ตุลลลัย' ท่านองฟัง โทษนั้น ตามที่กล่าว, ภิกขุโดยแสดงโทษนั้น ในสำนักของภิกษุรูปเดียว และภิกษุใดขอรับ โทษนั้น, โทษที่เสมอด้วยโทษนั้น ของภิกษุนนั้น ย่อมไม่มี; เพราะเหตุฉันนั้น โทษนั้น เราจักกล่าว อย่างนั้น.." ก็เมื่อภิกขุทำให้ (หมอ) ไหวอยู่ เป็นตุลลลัยอักขรัษกุ ประโยค แสดงให้ไม่ให้ไหวแล้ว หยั่งสู่งสู่สุจริตธรรม แสดงดุลลลัยเสียแล้ว ย่อมบันได้. ถืออธิคิดก่อนๆ ในเพราะให้ไหวนี้ ย่อมระงับไป จำเดิมแต่สหประโยคที่เดียว. ในอรรถกถาชื่อครูว่า "ก็แปล ทุกกฏและปัจฉดีย่อมล่าได ในบูรพประโยค เธอแสดงสหประโยค แล้วหยั่งสู่งสู่สัจธรรมแล้วต้องไหว, ทุกกฏและปัจฉดีลนั่นทั้งหมด ควรแสดด. ส่วนทุกกฏแม่มกา ในเพราะตักข้า ต้นไม้ และเกราะวัล เป็นต้นที่เกิดขึ้นแล้วในที่นี้ ในสหประโยค ย่อมระงับไป เพราะถึง การขุดดิน, อาบัติทุกภุรหรือเหตุุขดินตัวเดียวเท่านั้นเองมีอยู่. ทุกกฏ แม่มกา ในเพราะการขุด ย่อมระงับไป ในเพราะถึงการคุ่ย, อาบัติ ทุกกฏแม่มกา ในเพราะการคุ่ย ย่อมระงับไป ในเพราะถึงการโกยขึ้น, อาบัติทุกกฏแม่มกา ในเพราะการจับ ย่อมระงับไป ในเพราะการจับต้อง, อาบัติทุกกฏแม่มกา ในเพราะการจับต้อง ย่อมระงับไป