ปฐมสัมผัสคำภาคแปล ภาค 2 - หน้าที่ 243 : หน้า 243/404

ประโยค(ย่อ) - ปฐมสัมผัสคำภาคแปล ภาค 2 - หน้าที่ 243 ด้วยว่ายาว ปน (นี้) พระผู้มีพระภาคทรงแสดงว่า "ชนเหล่าใดแม่อุ่น เป็นผู้ฉลาดฉลาด หรืออาสิยะความเป็นใหญ่ ของตนเอง ย่อมสิ่งการได้ดีดัง ชนเหล่านี้แขนทั้งหมดทรงแสดงว่า ราชาในอรรถนี้ (ด้วย)." บทว่า หนูยู่ ได้แก่ พิงโบยและพิงคัด. บทว่า ปทุมูะยู่ ได้แก่ พิงเนรเทศเสย.และพระราชา ทั้งหลายพิกว่าบริวารอย่างนี้ว่า "เจ็บเป็นโรค" ดังนี้เป็นต้น.เพราะ- เหตุนั้นแปล พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า "นั่นเป็นการบริวาร." สองบทว่า ปุริม อุปทาย มีความว่า เทียบบุคคลผู้สมัครคุณ ธรรม ต้องอาบัติปราชญ์.คำที่เหลือนั่นว่าแจ่มแจ้งแล้วทั้งนั้น เพราะ มีนัยกล่าวแล้วในก่อน และเพราะมีน่อความเฉพาะทางง่าย ฉะนี้แล. พระผู้มีพระภาค ครั้งทรงจำเอกศาลาบที่ทรงแสดงขึ้นแล้ว ตามลำดับบทอย่างนั้นแล้ว บัดนี้ จึงทรงตั้งมาดกา โดยเป็นต้นว่า ภูมมูฏู อถูฏู แล้วตรัสว่าวิคะแห่งมาดกานั้น โดยมีคำว่า ภูมมูฏู นาม ภูมิต มูมิ ยินิวัตติ โทษ เป็นนั้น เพื่อแสดง ภัณฑะที่จะพึงถือเอา ซึ่งพระองค์ทรงแสดงการถือเอา โดยสั่งเขป ด้วยหาบกมิมว่าถา อาทิเยย เป็นต้นแล้ว ทรงแสดงโดยสังเขป เหมือนกันว่า "บานหนึ่งก็ถือ ครวบาบานหนึ่งก็ถือ เกินกว่าบานหนึ่ง ก็ธี" โดยผลครา โดยอาจาติถนที่ฉะนั้นต้องอยู่ในที่ ๆ จึงถึงความ (เป็นของจะพีก) ถือเอา เพื่อปิดโอกาสแห่งแสลงของบาปภิษุทั้งหลาย