การจับกุ้งในอากาศ : หน้า 267/404

ประโยค - ปฐมสันต์ปลาสากาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 267 ถากว่าด้วยทรัพย์ที่อยู่ในอากาศ พึงทราบวินิจฉัยในของที่อยู่ในอากาศ สำหรับกุ้ง พึงทราบ การกำหนดฐานโดยอาการ ๖ อย่าง คือ ข้างหน้ากำหนดด้วยขอบปาก ข้างหลังกำหนดด้วยปลายลำแพนหาง ข้างทั้ง ๒ กำหนดด้วยปลายปีก เบื้องคำกำหนดด้วยปลายลิ่มเท้า เบื้องบนกำหนดด้วยปลายหงอน. ภิญญู คิดว่า "จักจับกุ้งซึ่งมีมีเจ้าของอัน (บิ่น) อยู่ในอากาศ" ยืนอยู่ข้างหน้า หรือเหยียดมือออก. นกุญการ์ไปอากาศนั้นและ ยังปีกให้ยงผมล้ามเข้าไปดักการไป (หยุดบิน). ยืนอยู่ เป็นทุกข์แก่ ภิญญูนั้น ไม่ให้กุ้งนั่นไหว เอามือฉุดคลา เป็นทุกข์เหมือนกัน. ไม่ให้เคลื่อนจากฐานให้ไหวอยู่ เป็นกุฎลจ้อย. ส่วนจะเอามืออับหรือ ให้นงอปาก ถ่องเลยโอกาสที่ปลายลำแพนหางถูก ถ้านกงั้นได้ ราคาหนักใช่หรือ, เป็นปรากิณ. อึ่ง ให้ยืนปีกข้างวา ส่องเลย โอกาสที่ปลายปีกข้างซ้ายถูก หรือให้ปลายปีกข้างขวา ส่องเลย โอกาสที่ปลายปีกข้างขวา หรือให้ปลายปีกข้างซ้าย ส่องเลย โอกาส ที่ปลายเล็บเท้าถูก หรือให้ปลายเล็บเท้า ส่องเลย โอกาสที่ปลายหงอนถูก ถึงเป็นปราชญ์. นกยูงบินไปทางอากาศ จับที่บรรดาอะจะมีร่มะเป็นต้น อันใด, อั Omn นั้น เป็นฐานของนงนงนั้น. เพราะเหตุนี้ภิญญู นั่น แม้เมื่อท่านกุ้งดังนั้น ซึ่งเกาะอยู่มีให้สายไปข้างในและข้างนี้ ชื่อว่าทำให้ไหวแพ่. และถ้าเธอเอามืออีกข้างหนึ่งจับให้เคลื่อนจากฐาน เป็นปราชญ์. ภิญญู ยืนมืออีกข้างหนึ่งเข้าไปใกล้, นกยูงบินลง (โหลง)