การสนทนาของเทพเจ้าและพระสุเมนนัน : หน้า 33/404

ประโ Typo)-(ปฐมสนมปาสทกาเนต ๒ - หน้าที่ 33 คนอื่นทั้งหมด, ต่อจากนั้น อาร์กเทพเจ้าทั้งหลาย ย่อมรู้, ภายหลัง ต่อมาทเทพเจ้ามีหลายอื่น ผู้จิตของบุคคลอื่น ก็ย่อมรู้, เพราะเหตุนัน ภูมเทพเจ้าทั้งหลาย ผู้ฉายอยู่ในไรสนททั้งสิ้น ซึ่งเป็นผู้รู้จิตของ บุคคลอื่น พบเห็นอิทธิพลรสนั้นของท่านพระสุเมนนัน ก็ได้กระจาย เสียงให้นับถือสั่น ๆ นั้นได้เปล่งเสียงออกโดยอาศัยที่เทพเจ้าแม่ล่ะอึ จะได้ยิน. ถามว่า "ได้รับอย่างไร?" แกว่าจะ "ได้รับดังนี้ ท่านผู้เจริญ! โอ้ ภิญญสุง ไม่มีเสนียด หาไทยมิได้, (แต่) พระสุเมนกินกลั้นทุกตร กอเสนียดนี้ขึ้นแล้ว กอ โทษชั้นแล้ว.* ใจความแห่งคำว่า "ไม่มีเสนียด" เป็นดังนั้น บันฑิต พึงทราบ โดยยิ่งดังที่ข้าพเจ้า กล่าวว่าไว้แล้วในวรรคชั้นนั้นนั่นแหละ. องค์ ในคำว่า "กลุมาน เทวาน สทุตา สุตา อาจมุมม-รา ชิก" นี้ พึงทราบลำดับดังนี้ว่า "อากาสสุเทพเจ้าทั้งหลายได้ดับ เสียงเหล่าจากเทพเจ้าแล้ว, เทพเจ้าจั้นอาจมุมมาหังหลายได้ดับเสียง เหล่าอากาสสุเทพเจ้าแล้ว" ดังนี้เป็นดังนั้น. บทว่า พฤหุมกฎก ความว่า พฤหัมแม่ทั้งหลาย ย่อเว้นเหล่า อัสสัญสัตว์และเหล่าอุปราจสัตว์เสีย พึงทราบว่า "ได้ดับแล้ว และ ครั้นได้ดับแล้ว ก็ได้กระจายเสียงให้นับถือนแล้ว." หลายบทว่า อิติต เตน ขนุน ความว่า ช่วงะแต่ยามแห่ง อัจฉามาจของท่านพระสุเมนนันนี้ ด้วยอาการอย่างนี้.