ปฐมมัญปสถาณำแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 166 ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 หน้า 166
หน้าที่ 166 / 404

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงอัตตาที่ไม่เป็นจริงของภิกษุและความเข้าใจในกรรม โดยยกตัวอย่างภิกษุจากบ้านหินปานที่ไม่รู้จักความรู้สึกหรือการมีอัตตา จากการเข้าใจในพื้นฐานของกรรมและสัญญาต่างๆ ที่เกิดขึ้น และประสบการณ์ของภิกษุที่มีความรู้ในอัตติตีเดียว พระสุทัณฑะระและข้อมูลเกี่ยวกับภิกษุชาววัชชิฎฐนถูกนำเสนอในภาคนี้เพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตในพระพุทธศาสนาและกรรมบันอย่างมีความหมาย นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการไม่ยึดติดในตัวตนและความเข้าใจในสรรพสิ่งที่ไม่มีอัตตา ในการดำเนินชีวิตโดยอิงจากคำสอนของพระพุทธเจ้า แหล่งที่มาข้อมูลเพิ่มเติมสามารถศึกษาได้ที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-ประวัติศาสตร์ทางพระพุทธศาสนา
-แนวคิดเกี่ยวกับอัตตา
-ความรู้และกรรม
-การปฏิบัติด้านจิตใจในพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๓- ปฐมมัญปสถาณำแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 166 ทองกินตาม คุกกินตาม แก่นั้นจันทร์กินตาม ก็ไม่รู้จัก อมเทียวยายเหยียบ เป็นเช่นเดียวกันหมด ภิกษุบ้านหินปานนั้น ไม่เป็นอัตตาแต่เมื่อกลับ ได้สัญญานั้นในบางครา แล้วนั่นทึ่งรู้ในอัตติตีเดียว ภิกษือว่า กระสับกระสายเพราะเวลานั้น ได้แก่ ผู้ที่ทรงทราย เพราะทุกเวทนาเกินประมาณ ยอมไม่รู้สึกอะไรก็ ๆ ภิกษุเห็นปานนั้น ไม่เป็นอัตตา ภิกษือชื่อว่า อากัมมิกะนั่น ได้แก่ ผู้เป็นต้นเดินในกรรมบัน ส่วนในปฐมาบารชิกาสาขานี้ พระสุทัณฑะระ เป็นอากัมมิกะ, พระเณรนั้น ไม่เป็นอัตตา ภิกษุทั้งหลายที่เหลือ มีสมานผู้เสพบุณ กับนางลิง และภิกษุชาววัชชิฎฐนเป็นต้น เป็นอัตตีเดียว ฉะนี้เเล
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More