ปฐมมัญญาปาสากา แปล ภาค ๒ : หน้า 318/404

ประโยค - ปฐมมัญญาปาสากาแปล ภาค ๒ - หน้า 318 ของตน ยังรักษาอยู่ ในเพราะการถือเอา แต่เป็นภัณฑ์ไทยครับ เมื่อเจ้าของพูดว่า "ท่านจงคืนให้" เมื่อไม่คืนให้ เป็นปราชญ์ภายใน เจ้าของทอดสร่าง. แม้เมื่อภิญ่อถืออ้างบังสกุลสัญญา ว่า "เจ้าของ ภัณฑ์นั้น ก็ถึงสิ่งของไปแล้ว, บัดนี้ ของนี้ไม่มีศรัทธาแล้ว" ดังนี้ มีมโนเหมือนกันนี้. ในมหารธกาถา ท่านกล่าวว่า "แต่คำเจ้าของกำลังมองดู ด้วยเหตุเพียงคำที่ภิญ่อพูดว่า "หยุด หยุด" เท่านั้น. เห็นภิญู โภรั้น แล้วพูดดูจะเสีย ด้วยคำว่า "บัดนี้ ของนี้มีเป็นของเรา" หมดความหวังใย ทั้งนี้ไป, เมื่อภิญ่อถือเอาสิ่งของนั้นด้วยใจเป็น ทุกๆ ในเมื่ออยากนั้น, เมื่อเจ้าของให้นำมาคืน พิงคืนให้, เมื่อไม่คืน ให้ เป็นปราชญ์ เพราะเหตุไร ? เพราะเหตุวางทิ้งสิ่งของนั่นด้วย ประโยชน์ของภิญูนี้.." แต่ในอรรถกถาทั้งหลายอื่น ไม่มีคำวินิจฉัยไว้ เลย. วิจัยฉันแม้ในภิญคู่ถือเอาด้วยความสำคัญว่าเป็นของตนก็ด้วย บังสกุลสัญญาก็ดี โดยนั้นก็เห็นเอง ก็อย่างนี้เหมือนกันแล. จบกว่าด้วยผันำทรัพย์ไป.