ปฏิสนธิปลาสำหรับกาแปลง ภาค ๒ : หน้า 37/404

ปรโพค(๑) - ปฏิสนธิปลาสำหรับกาแปลง ภาค ๒ - หน้า 37 บทว่า อนุตโมโน ได้แก่ ผู้มีความคิดตั้งอยู่ภายในตนเอง (ผู้มีเรื่องในใจ) ด้วยอำนาจความเมตตา องิ๋ง สัตว์โลกแม้ทั้งปวง ชื่อว่าเป็นผู้มีใจในภายในตนเอง (คดีอยู่ในใจ) ด้วยอำนาจความเป็นไปอาศัยหยวด. บทว่า สิเนหโมโน ได้แก่ ผู้ทิ้งถิ่งธูระ คือผู้ไม่มีความขวนขวายในอสมุต ปริเจติยา กรรมฐาน อธิสิล อธิชิต อธิปัญญา และการบำเพ็ญวัตรและระเบียนวัตร ชื่อว่า ผู้มีใจหนู เพราะอรรถว่าใจของผู้นั้นหย๋ง คือกลับด้วยอำนาจความเกียรติครันโดยแท้ทีเดียว. บทว่า ทุกข์ ได้แก่ ผู้มีทุกข์ เพราะทุกข์ทางใจ. บทว่า ทุมมโม ได้แก่ ผู้มีใจอ่อนโทษายแล หรือ ผู้มีใจผิดรูป เพราะความเป็นผู้ถูกโทษนมัสการบ้าง. บทว่า ปชฺฉาย ความว่าท่านพระสุทิน คิดถึงความชั่วที่ตนทำแล้วนั้น ๆ ด้วยอำนาจความเดือดร้อน (ซบเซา) จุดดาดัวที่เขาคัดออกจากกาภแล้ว (ซบเซาอยู่) จะนั่น. [พวกภิษุสานามท่านพระสุทินถึงความสุขผอม] สองบทว่า ส hyp กา ความว่ากฤษฏ์หลาย ผู้ผามถึงความสุข ที่เป็นผู้นเคยของท่านพระสุทิน เห็นพระสุทินนั้น ผู้เป็นแล้วอย่างนั้น ซึ่งปล่อยโหววันคืนผ่านไปอย่าง ด้วยธรรมเป็นเครื่องเน้นซึ่ง คือการลูกคล่อมช่วยงม จึ่งได้กล่าวคำนั้นท่านพระสุทินนั่น. บทว่า ปิณฑุรโย ความว่าผีอมที่มีวิญญาณเป็นตนเต็มเปี่ยม เพราะโอกาสซึ่งเป็นที่ตั้งแห่งประทธามบุรณ์.