การวิเคราะห์พระคัมภีร์ : หน้า 215/404

ประโยค(ตอน) 1-215 โปรดบริโภคใช้สอยเถิด" ดังนี้, พระนั่งเถระนี่กล่าวหมายเอาพระรัตนั่นนั้น. หลายทบว่า เตศ มะ สุมาย ภาสิต มือธิบายว่า "โยม ได้กล่าวค่อยๆนั้น หมายถึงการนำญ่าไม้และน้ำไปของสมพรหมดใช้ เหล่านี้ ผู้มีความยังดีในวัดเล็กน้อย ซึ่งเป็นผู้สูงและเอาพบแล้ว หาได้หมายถึงการนำของบุคคลผู้นั้นพระคุณเจ้าไม่." ด้วยคำว่า ตญฺ โ โอราญ อปลิโกติ นี้ พระเจ้าพิมพิสารทรงแสดงความหมายว่า "ถ้ญ่าไม้และน้ำนี้ โยมกล่าวหมายเอา หมายญ่าไม้และน้า อันใด ฯ มีได้หวังแหนในป่าต่างหาก." ในคำว่า "โลมน ตู๊ มุตโดโล" นี้ มีวินิจฉัยดังนี้:- คุณชาดเพียงดังบน ชื่อว่า คุณชาดเพียงนาน. ก็คุณชาดเพียง ดังนั้น คืออะไร? คือ บรรพชาใคร พระเจ้าพิมพิสาร ตรัส อธิบายไว้ อย่างไร? ตรัสอธิบายไว้ อย่างนี้:- เปรียบเหมือนพวก นักลงปรึกษานว่า "พวกเราก็เคี้ยวกินเนื้อ" แล้ว ฟังจะแพ้ตัว มีขนซึ่งมีราคา มากไว้, บุรุษผู้พบเห็น พันเห็นพะตัวที่ถูกจับไว้วันนั้น จึงว่าศว่า "เนื้อเพราะตัว มีราคาเพียงกบนะเดี๋ยว, แต่ขนของมัน ทุก ๆ เส้นมีราคาดังหลายหาปะนะ" จึงได้ให้เขาเอาไป ๒ ตัว ซึ่งไม่ มิน และพึงรับเอาแต่ตัวที่มีขนขึ้นไป, ด้วยอาการอย่างนี้ แพะตัว คาศัยบรรพบุรุษ พึงรอดตายด้วยขณะ นั้น ๆ, พระคุณเจ้าก็เป็นฉันนั้น เหมือนกัน เป็นผู้ควรภูมิปัญญาและของจำ เพราะทำกรรมนี้, แต่เพราะ