การยืนดีในพระธรรม ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 หน้า 149
หน้าที่ 149 / 404

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงแนวคิดที่สำคัญเกี่ยวกับการที่ภิกษุไม่ควรยืนดีเมื่อเข้าสู่สถานที่ต่างๆ รวมถึงการหยุดและถอนตัว ซึ่งมีความสัมพันธ์กับการรักษาบุคคลที่เจริญวิปัสสนา ให้มีความเกษมสุขในชีวิต โดยพระผู้มีภาคเจ้าจะทรงดูแลไม่ให้เกิดอาบัติ และให้ภิกษุรู้แจ้งในธรรม.

หัวข้อประเด็น

-การยืนดี
-พระธรรม
-ความสำคัญของการไม่ยืนดี
-วิปัสสนา
-แนวทางการดูแลของพระผู้มีภาคเจ้า

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค (3) - ปฐมมนต์ปลาสิกาแปล ภาค 2 - หน้าที่ 149 2 ฐานะแต่ยืนดี 2 ฐานะอยู่ดีดี ไม่ยืนดี 3 ฐานะแต่ยืนดีนะ เควอยู่ดีดี ย่อมต้องอาบตำเหมือนกันฉนั้น. ส่วนภิญ เมื่อไม่ยืนดีโดยประการทั้งปวง สำคัญของชาติเหมือน เข้าไปยังปกอสพิษ หรือเข้าไปหลุมก่อนเพลิง หาด้องอาบดีไม่. เพราะเหตุนี้ พระผู้มีภาคเจ้า จึงตรัสว่า "ภิกษุไม่ยืนดีการเข้าไป ไม่ยืนดีการเข้าไปถึงที่แล้ว ไม่ยืนดีการหยุดหยุด ไม่ยืนดีการถอนออก ไม่เป็นอาบัติ*" จริงอยู่ พระผู้มีภาคเจ้า เมื่อจะทรงรักษาบุคคล ผู้เจริญ วิปัสสนาเห็นปานนี้ ๆ ไม่มีความหวังใยในกายและชีวิต เล็งเห็นอาอนะน่ะ ทั้งปวง ดูกดูกไป ๑ กอง ให้ลูกโพล่งทั่วแล้ว เล็งเห็นบุญถามคุณ เป็นเหมือนเทพยดาที่มีอาถรรพ์ขึ้นแล้วจะทรงทำการกั้น มโนราณแห่งพวกทีเป็นอัคคของบุคคลผู้ไม่ยืนดีนี้ จึงทรงนำดูจะ มือกว่า "ภิกษุไม่ยืนดีการเข้าไป*" นิยมตั้งไว้จะนี้แฉ. จงกว่าด้วยดูถกะแรก. * ว. มก.๑/๕๔๕
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More