การเดินทางและคำสอนของภิกษุ : หน้า 342/404

ประโยค(๓) - ปฐมมิสัมผัสกานแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 342 และท่านนี้ได้คำพูดของภิกษุผู้นั้นแล้ว ก็เห็นไป, ยอมไม่เป็นอวาท ฝ่ายภิกษุดพูว่า "พวกอาตมา จะไปยังประเทศชื่อโน้น พวกคนที่ ไปในประเทศนั้นแล้ว ย่อมเป็นอย่างสบาย, และเมื่อพวกท่านไป พร้อมกับพวกตามะไม่มีความลำบากด้วยเสียงทางเป็นต้น แม้น ระหว่างทาง" ดังนี้แล้ว พาเอาทาสผู้นั้นกับคนไปด้วยอำนาจการเดินทาง, มิใช่ไปด้วยใจจิต ไม่เป็นอวาทเลย, และเมื่อพวกโจรปรากฏขึ้นแล้ว ในระหว่างทาง เมื่อนึกกูละว่า "เฮ้ย! พวกโจรปรากฏขึ้นแล้ว, แกงรีบหนีไป" จริงมาไปกินั้น" ดังนี้ พระอาจารย์ทั้งหลาย ก็ไม่ปรับเป็นอวาท เพราะเธอกล่าวเพื่อให้พ้นจากโจรมนอาย ด้วยประการฉนี้. จบกว่าว่าด้วยสัตว์มีชีวิต.