ปฐมสันต์ปลาสกพา - แปลภาค 2 : หน้า 107/404

ประโยค - ปฐมสันต์ปลาสกพาแปลภาค 2 - หน้าที่ 107 ยติ ปนาหํ พุทฺธํ ปจฺจุณเขยยํ ก็กล่าวว่า ข้าพเจ้าพึ่งบอกคือพระ- พุทฺธเจ้า ฯลฯ อถากํ พุทฺธํ ปจฺจุณเขยยํ หากว่า บ้านเจ้าพึ่งบคืนพระ- พุทฺธเจ้า ฯลฯ หนุณาทํ พุทฺธํ ปจฺจุณเขยยํ ผิว่า ข้าพเจ้าพึ่งบอกคืนพระ- พุทฺธเจ้า ฯลฯ โหติ เม พุทฺธํ ปจฺจุณเขยยํ ข้าพเจ้ามีความคิดเห็นว่า ข้าพเจ้าพึ่งบัง บอกคืนพระพุทธเจ้า ฯลฯ พระองค์ก็ทรสแลวฉันนั้น รวมทั้งหมด จึงเป็น ๑๐๐ บาท ด้วยประกา- รณะนี้ ต่อจากนั้นว่า "โหติ เม" เป็นดังก้นนั้นไป มี ๑๐ บาท มื่อต่ำว่า ๑-๒-๓. ที่เปยาลไร้นั้น ให้เติมเหมือนในบทวิสัณญูปุก มหาวงค์ ๔/๕/๕๕ คำนี้คือ:- ยติ ปนาหํ พุทฺธ ปจฺจุณเขยยํฯ ยติ ปนาหํ ธมฺม ปจฺจุณเขยยํ ถึง ยติ ปนาหํ อสญฺญํ (๒๒ บาท) ถาว่ พุทฺธํ ปจฺจุณเขยํฯ อถาํ ธมฺมํ ปจฺจุณเขยํ ฯลฯ อถาํ อสญฺญํ (๒๒ บาท) หนุทาหํ พุทฺธํ ปจฺจุณเขยํ ฯลฯ หนุทาหํ ธมฺมํ ปจฺจุณเขยํ ฯลฯ จนถึง หนุทาหํ อสญฺญํ อถาํ (๒๒ บาท) โหติ เม พุทฺธํ ปจฺจุณเขยํ ฯโหติ เม ธมฺมํ ปจฺจุณเขยํ ฯโหติ เม อสญฺญํ ฯ(๒๒ บาท) ๔. ที่เปยาลไร้นั้น ให้เติมเหมือนในบทวิสัณญูปุก มหาวงค์ ๔/๕/๕๕ คำนี้คือ:- ยติ ปนาหํ พุทฺธ ปจฺจุณเขยยํ ฯ ยติ ปนาหํ ธมฺม ปจฺจุณเขยยํ จนถึง ยติ ปนาหํ อสญฺญํ (๒๒ บาท) อถาํ พุทฺธํ ปจฺจุณเขยํ ฯ อถาํ ธมฺมํ ปจฺจุณเขยํ ฯ อถาํ อสญฺญํ (๒๒ บาท) หนุทาหํ พุทฺธํ ปจฺจุณเขยํ ฯ, หนุทาหํ ธมฺมํ ปจฺจุณเขยํ ฯ จนถึง หนุทาหํ อสญฺญํ อถาํ (๒๒ บาท) โหติ เม พุทฺธํ ปจฺจุณเขยํ ฯ โหติ เม ธมฺมํ ปจฺจุณเขยํ ฯ โหติ เม อสญฺญํ ฯ(๒๒ บาท).