ทรัพย์ที่อยู่บนปราสาท: การวินิจฉัยและการจัดการ ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 หน้า 266
หน้าที่ 266 / 404

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาในบทนี้อธิบายเกี่ยวกับทรัพย์ที่ตั้งอยู่บนพื้นดินและภูเขา รวมถึงวิธีการจัดการและการวินิจฉัยตามหลักการที่กล่าวถึงในนาครผึ้งและน้ำอ้อย การจัดหมวดหมู่และพิจารณาอย่างละเอียดเกี่ยวกับทรัพย์ที่มีมูลค่าต่างๆ ในบริบทของการจัดการทรัพย์ในสังคมไทย และความสำคัญของการประเมินองค์ประกอบต่างๆ ที่ส่งผลต่อทรัพย์ เช่น โซ่และฐานของทรัพย์เหล่านั้น

หัวข้อประเด็น

-การวินิจฉัยทรัพย์
-การจัดการทรัพย์
-พื้นฐานของทรัพย์ในสังคม
-ความสำคัญของการประเมินทรัพย์
-ความสัมพันธ์ระหว่างทรัพย์และสภาพแวดล้อม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปฐมสมันดปลาสาทกาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 266 ถากว่าด้วยทรัพย์ที่อยู่นบน พิทาชวนฉันฉายในทรัพย์ที่ตั้งอยู่บนบนก. สองกว่า ถอด นิคฤทธิ์ ความว่า ได้แก๋ ทรัพย์ที่ชาวปู่บันบนพื้นดิน บนพื้นปราสาทและบน ภูเขาเป็นดั่งแผนที่แหล่งใดแห่งหนึ่ง ซึ่งปกติหรือไม่ปกติคิด พึงทราบว่า "ทรัพย์ที่ตั้งอยู่บนบน." ทรัพย์นั้น ถ้าเขาทำเป็นกองไว้พิถีพิถัน ตามคำวินิจฉัยที่กล่าวไว้ในการทำทรัพย์ให้ไปนาครชนะ และการคัด ก่ำในภายในหม้อ. ถ้าทรัพย์นั้นติดเนื่องเป็นอันเดียวกัน มียางไม้ เหนียวอับกันเป็นดิน พิงัดสินตามคำวินิจฉัยที่กล่าวไว้ในนาครผึ้งและ น้ำอ้อยที่เกือนลูกแล้ว. ถ้าทรัพย์เป็นของหนัก จะเป็นแทงโลหะค่าตาม งบ่น้ำอ้อยตาม วัตถูกึมาน้ำผึ้งและเปรียบเป็นดั่งกันตามคำวินิจฉัยที่กล่าวไว้ ในนาครผึ้งให้หยุดให้เคลื่อนจากฐาน. และพิทกำหนดความต่างของฐาน แห่งสิ่งของที่ผูกไว้ด้วยโซ่ ส่วนภูมืออเวกว่าภูมาว่าผ้าสลาดพื้น และผ้าสลาดเป็นดั่ง ที่เขาปล่อยไว้ จุดมารดงๆ เมื่อชายผ้าขาวโบ๋น ล่วงเลยโอกาสที่ชายข้างนี้ถูกต้องไป เป็นปราชญ์. ในทุกๆ ทิค ก็ ควรกำหนดด้วยอาการอย่างนี้. ภูกุ่งแล้วจากนั้น. เมื่อทำให้ลอยไปใน อากาศ เพียงปลายเส้นผม เป็นปราชญ์ คำที่เหลือ similarly ดังกล่าวแล้ว นั่นเอง จะนี้แหละ. จบกว่าด้วยทรัพย์ที่อยู่บนบน.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More