การเข้าใจความรักตามหลักพระพุทธศาสนา : หน้า 4/404

ปล่อยว่าครั้งนั้นแส สุทินนักล้นบทบูรณ์เข้าไปโดยทางที่บริษัทนั้นนั่งอยู่.." [สุทินนักล้นบทบูรณ์ได้ฟังธรรมแล้วคิดบรว] หลายท่าว่า เอกมนุติ อินิสุ นอส โอ สุทินนุส ถุ สุทินนุส ถุทโล ส คำว่า ควริมารื่องทรามว่า คำว่า ควรมั้ย คำว่า ควรนุ เขาหว่า ความรักนี้ หาที่ได้แก้สุทินล้นบทบูรณ์ ผู้สู่กาแล้ว ณ ที่สมควรบ้างนั่งนั้นแสดง เพราะได้ธรรม- กถาอย่างนั้น ซึ่งประกอบด้วยไรสิกา ของพระผู้มีพระภาคเจ้า, เพราะเหตุนี้ ท่านพระอุบลธระ จึงกล่าวไว้ว่า "ความรักนี้ ได้มีแก้สุทินล้นบทบูรณ์ผู้สู่กาแล้ว ณ ที่สมควรบ้างนั่ง" ถามว่า "ความรักนี้ ได้มีแล้วอย่างไร ?" แกว่า "ได้มา ด้วยอารมณ์ใด ๆ แล (เราจึงรู้ว่ามีธรรม ที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงแล้ว" ดังนี้เป็นต้น. ในคำว่า "ยกา" เป็นต้นนั้น มีการกล่าวโดยส่งเขบังแก่ ไปนี้- เราแลจงรู้ว่าถึงธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้วด้วยอารมณ์ใด ๆ ความรักอย่างนี้ ย่อมมีแก่อะไร ผู้ใดครองอยู่ด้วยอารม นั้น ๆ. พรหมรรย์คือ ไรสิกา ชื่ออ๋อันบุคคล (ผู้อยู่ครองเรือน) จะพึงประพูดให้บรรฑ วนา โดยส่วนเดียว เพราะจะต้องทำมவிให้กาจเป็นท่อน แม้ตลอดวันหนึ่ง ของจงถึง จริภิตด (คือจิตที่เคลื่อนจากภาพ)