ปรโยค ๓ - ปฐมสัมปทานปาสาทิกา : หน้า 168/404

ปรโยค ๓ - ปฐมสัมปทานปาสาทิกาแปล ภาค ๒ - หน้า ที่ 168 อธิจิตตะกีฬมี ที่เป็นอธิจิตตะกีฬมีอีก สิกขาบทใด ต้องพร้อมด้วยอิจฺฉา เท่านั้น สิกขาบทนั้น เป็นอธิจิตตะ สิกขาบทใด แม้ว่าจากอธิจิตตต้อง สิกขาบทนั้น เป็นอธิจิตตะ สิกขาบทนั้นแม้ทั้งหมดเป็น ๒ อย่างคือ เป็นโลกวชะะะ ๑ เป็นปฐมอิติติวะะะ ๑ สิกขาบทแห่งสิกขาบทที่เป็น โลกวชะะะและเป็นอิติติวะะะ น Gotคำว่าแล้ว [อธิบายสิกขาบทที่เป็นภาวะกรรมเป็นต้น] อนึ่ง เมื่อว่าด้วยอำนาจกรรม กุศลและเวรนามแล้ว บรรดา สิกขาบทเหล่านี้ สิกขาบทที่เป็นกายกรรมมึ ที่เป็นวิจิกรรมมึ ใน กายกรรมและวิจิกรรมเหล่านั้น สิกขาบใด เป็นไปทางกายาวะ สิกขาบทนั้น พึงทราบว่า เป็นกายกรรม สิกขาบทใด เป็นไปทาง วิจิกรรม สิกขาบทนั้น พึงทราบว่า เป็นวิจิกรรม อนึ่ง สิกขาบทที่เป็นคคลัมมิ ที่เป็นอุดคลัมมิ ที่เป็นอพยากคลัมมิ, จริงอยู่ จิตที่ให้เกิดอาบัติ มี ๑๒ ดวงเท่านั้น คือ กามาวจรคลิต ๘ อกุศลจิต ๑๒ กามาวจรวิจิต ๑๐ อภิญญาจิต ๒ โดยกุศลและ กิเลส ในอิตาวะนั้น สิกขาบทใด ต้องพร้อมด้วยกุศลจิต สิกขาบทนั้น เป็นกุศล สิกขาบทใด ต้องด้วยจิตอนึ่ง สิกขาบทนั้น เป็นฝ่าย นอกจากนั้น อนึ่ง สิกขาบทมีเมตรนา ๓ มีเมตรนา ๒ มีเมตรนาเดียว ก็มิ ใจสิกขาบทนั้น เมื่อ ต้องสิกขาบทใด เป็นผู้พร้อมเพรียง ด้วยบรรดาเมทนา ๑ อย่างใดอย่างหนึ่ง จึงต้อง สิกขาบนั้น พิฆ ทราบว่าเมทนา ๓. เมื่อกุจจะต้องสิกขาบทใด เป็นผู้พร้อมเพรียง