ปฐมพันธ์ปลาสติกแปะ ภาค ๒ - หน้า 366 : หน้า 366/404

ประโยค(๑) - ปฐมพันธ์ปลาสติกแปะ ภาค ๒ - หน้า 366 เาแล้ว ก็พอใจ ๑ ส่วนเพื่อนคนใด ยังคีวิตอยู่ แค่เมื่อถือเอาแล้ว เขาไม่พอใจ สิ่งของของเพื่อนคนนั้น แม้ภิกษุถือเอาแล้วด้วยการถือ วิสาสะ ก็อาจคืนให้ และเมื่ออีกคนให้ ทรัพย์ของผู้อื่น ควรคืนให้แก่ พวกคฤหัสถ์รอปรบมือ ผู้เป็นใหญ่ในทรัพย์ของภิกษุผู้นั้นก่อน ทรัพย์ ของเพื่อนผู้อื่นไม่พอใจ ก็อาจคืนให้แก่เขานั้นเทียว ส่วนภิกษุใด อนโมทนาแล้วแต่แรกนั้นเทียว ด้วยการเปล่งจาก ว่า “ท่านเมื่อถือเอาของผม ชื่อว่าทำชอบแล้ว” หรือด้วยเพียง จิตดูบทเท่านั้น ภายหลังโกรธด้อยเหตุบังเอา ภิกษุนี้ย่อมไม่ได้ เพื่อจะนำมาคืน แมเธอรูปรับ ไม่ประสงค์จะให้ แต่อรับไว้ด้วยจิต ไม่พูดอะไรร แมเธอรูปรับ ก็อาจไม่ได้เพื่อจะให้นำมาคืน. ส่วนภิกษุ ใด เมื่อเพื่อนภิกษุพูดว่า “สิ่งของของท่าน ผมถือเอาแล้ว” หรือผม ใช้ของแล้ว “สิ่งของนั้น ท่านถือเอาหรือใช้แล้วก็ ตามเดิม แต่ว่าสิ่งของนั้น ผมเก็บไว้ด้วยการรับอย่างนั้นเทียว ท่าน ควรทำสิ่งของนั้นให้เป็นปกติอย่างเดิม” ดังนี้ ภิกษุนี้ ย่อมได้เพื่อให้ นำ ามาคืน บทว่า ๑ ดกาลกิต ควา่สำหรับภิกษุผู้อื่นด้วยคิดอย่างนี้ ว่า “เราใดให้กัน ชักทำคืน” ไม่เป็นอาบัติ เพราะการถือเอาแม้เป็น การขออภัย แต่สิ่งของภิกษุถือเอาแล้ว ถ้าบุคคลหรือผู้นเป็นเจ้าของ สิ่งของ อนุญาตให้ว่า “ของสิ่งนั้นจงเป็นของท่านนั่นแหละ” การ อนุญาตอย่างนี้นั้นเป็นการดี ถ้าไม่อนุญาตไซร้ เมื่อเขาให้นำคืน ควรคืนให้. ส่วนของสงฆ์ ควรให้คืนทีเดียว กี้สัตว์ที่เกิดในเปรตวิสัยดี ที่ทำกาละแล้ว เกิด (เป็นเปรต) ใน