บทเรียนเกี่ยวกับการทำประมงและการดูแลน้ำ : หน้า 279/404

ประโยค - ปฐมสมันปลาสำหรับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 279 เหงาหรือจากบ่อเหล่านั้นขึ้น แมร่ากฝอยยังไม่ขาด ถึงรีบอยู่ก่อน ใบก็ดี ดอกก็ดี เกิดที่เขาหางบัว มีอยู่ แม้ในและดอกนั้น ก็ยังรัษา อยู่ ดังนี้ ก็เลย ที่ปุ่มหางบัว มีนาน เหมือนตุ้งสีที่ในหน้า ของพวกคนเป็นหนุ่มสาวะนั้น หนามนี้รัษาไม่ใด้ เพราะไม่ใช่เป็น ของยาว คำที่เหลือ มีนิคคงกล่าวไว้แล้วในดอกอุบเป็นดังนั้นเอง น้ำทั้งสิ้น ในฉลากทั้งหลาย มีงิ้นเป็นต้นฐานของปลาและเต่าที่มี เจ้าของ เพราะเหตุนี้ กิษณใจ เอาแต่กดี ๆ งี้ก็ดี ๆ ชัคดี มื้อดีดี จับเอาปลาที่มีเจ้าของ ในที่ที่เสี่ยงไว้ วัดภูปราชน์ จะครบด้วยปลา ตัวใด เมื่อปลาตัวนั้นสำภักภูยุกขึ้นขานากิน แม่เพียงปลายเส้นผม ภิกษุนี้ ต้องปราชีก ปลาหงตัวเมือถูกจับ วิ่งไปทางโนนและทางนี้ กระโดดขึ้นไปยังอากาศ ตกลงไปที่ดิน แม้ขึ้นอีกจับเอาปลาตัวที่อยู่ ในอากาศหรือที่ตกลงในที่ดินลื่น ก็เป็นปราชีคเหมือนกัน เมื่อกิษณ จับเอาแม่ต้าถี่คลายไปหาอาหารกินภายนอกของสะ จะมันเหมือนกันนี้ ก็เมื่อกิษณให้สวดวันพันจากน้ำ เป็นปราชีค [สมัยหลังพระภาคพจนะบอกอธิบาย] ชนทั้งหลายในชนบทนั้น ๆ อาศัยอาสำหรับไหล่ของสะใหญู่ที่ ทั่วไปแก่นั้นปวง จุดเหมืองใหญ่ เช่นกับแม่น้ำอ่อนทั่วไป ก็ แท้ท้องปวงเหมือนกัน พวกเขาได้จับลากรังเล็ก ๆ จากเหมืองใหญ่นั้นไป แล้วดูเป็นบ่อไว้เพื่อประโยชน์แก้การใช้สอยของตน ๆ ที่ปลายลำราง และชนเหล่านั้นมีความต้องการน้ำในเวลาที่ ในเวลานี้จึงชำระล้าง