ปฐมมัณฑปาสภาคแปล ภาค ๒ หน้า 150 : หน้า 150/404

ประโยค _ ปฐมมัณฑปาสภาคแปล ภาค ๒ หน้า 150 กattว่า ด้วยฤๅดูคะ ๒๑๖ ที่เหลือ พระผู้พระภาคเจ้า ครั้งทรงแสดงปฐมฤกษ์อย่างนั้นแล้ว บัดนี้ เมื่อจงะแสดงฤกษ์แม้อย่างอื่น ด้วยอำนาจบรรทัด ๓เหล่านั้น เพราะเหตุที่กูเป็นข้าสีกานหญิงมาแล้ว ให้นั่งแทนโดยทางวัจฉรรค์ อย่างเดียวกันมาได้ โดยที่แท้ ให้นั่งแทนโดยทางปัจฉรรค์บ้าง โดย ทางปากบ้าง และเมื่อมีภิกษาผู้เป็นข้าสีกานหญิงมา บางพวกนำหญิงผู้นั้น อยู่มา ก็พวกนำหญิงผู้นั้นมา บางพวกนำหญิงผู้นั้นก็ผู้นำมา บางพวกนำ หญิงผู้นั้นเป็นบ้างมา บางพวกนำหญิงผู้นั้นเป็นผู้นำมา บางพวกนำ หญิงผู้นั้นเป็นบ้างมา บางพวกนำหญิงผู้นั้นเป็นประมาทมา อธิบายว่า "นำหญิงผู้งสังใจ ไปในอรมรอื่น ผู้เป็นข้าสีกานมา," บางพวกนำหญิงผู้นี้จาใจแล้วที่สัตว์วิมาได้ก็ผู้นำโดย มากมา; หญิงยอดที่ชื่อว่าด้วยจึงมิได้ผู้นำโดยมาก ก็อึ่งวรรค์ดี ปัสสาวรรคดีด์ ปกดีด อันเป็นนิมมิต มีโอกาสที่สัตว์วิมาได้ผู้นำมากกว่า; บางพวกนำหญิงผู้นี้สัตว์วิมาแล้วโดยมากมา; หญิงตายที่อาว่าดังว่า สัตว์วิมาได้ก็ผู้นำโดยมาก คืออวัยวะที่มิมิ มีวิจฉรรจรเป็นต้นฤดูสัตว์วิมาเป็น ส่วนมาก ที่อวัยวะได้ผู้นำมีน้อย; และจะนำมาแต่หญิงมุ่งอย่างเดียว เท่านั้นหามิได้ โดยที่แท้ นำหญิงองค์มนุษย์บัง สัตว์วิมาโดยตัวเมียบังมา; ทั้งจะนำมาเฉพาะหญิงมีประการดังกล่าวแล้วอย่างเดียวหามิได้; นำอุกโ-พยชุนบัง บัดเท่านั้นบัง ผู้ชายบังมา จึงตรัสคำเป็นต้นว่า "ภิกษุ ผู้เป็นข้าสีกานหญิงผู้ฝืนอุมา." ๑. อุขขิตมินิมิตตา กล่าวเพียง อุขขิตตา เพราะลบบทเบื้องปลายเสีย ท่านจึงได้อธิบายให้เห็น. ๒. วิ. มหา ๑/๔๕.