ประโยค - ปฐมสมันตปาลิสา ภาค ๒ - หน้าที่ 337 : หน้า 337/404

ประโยค - ปฐมสมันตปาลิสา ภาค ๒ - หน้าที่ 337 วางไว้ข้างนอก ต้องปราศ from แต่ในเครื่องหาบที่กิฎทำให้น้อง เป็นอันเดียวกันวางไว้ ก็มีชี้ในเหมือนกัน แต่ถ้ากันทะนั้น เป็น ของไม่ให้ดู ถ้ากับวางไว้บนปลายเครื่องหาบเท่านั้น เป็น ปราศ from กิฎกันทะไว้ในขณะซึ่งกำลังไป หรือบนหลังมันเป็นค้น ด้วยทำในใจว่า "ถูกทะนี้ จักกนำออกไปในภายออก" เมื่อ กิฎทะนั้นถูกนำออกไปแล้ว อาหารอ่อน ไม่มีแม้แต่ใน เพราะเหตุใด ? เพราะพระราชดำรัสไว้ว่า "จงเก็บภาษณก่อนผู้ข้ามา ในนี้," จริงอยู่ กิฎทะนี้ ก็ถูกตั้งไว้บนก้อนภาษี และเธอก็ได้ นำไป; เพราะฉะนั้น จึงไม่เป็นภาคไทย ไม่เป็นปราศ from แม้น กิฎทะที่วางไว้ในยามที่หยุดแล้วเป็นค้น ครั้นเมื่ออนเป็นต้นนั้นไป วันประโยคของกิฎทะนั้น แม้จะมีไวยากรณ์ อาหารอ่อนเหมือนกัน แต่ถ้ากิฎทะซึ่งตั้งทะแล้ว ขับออกเป็นต้นไป ให้ก้าวล่วงด่านภาษีดี ยืนข้างหน้าแล้วเรียกว่า "มาเดินไว้" ดังนี้ เพราะความที่ตนมีการ สั่งสมอบอำนาจแล้วในการศึกษาเกี่ยวข้องเรื่องช้างเป็นต้นดี ต้อง ปราศ from ในขณะก้าวล่วงแผนไป ในเอกฆโลมศึกษาบาน ไม่เป็น อาบิณฑูณานันท์ ที่ว่ากิฎทะใช้อื่นให้ขานเงียบไป ในสาขามานี้เป็น ปราศ from ในเอกฆโลมศึกษาบานนั้น กิฎฐานใส่ในเขี่ยม ในยาม หรือ ในกิฎทะของชนอื่นผู้ไม่รู้ ให้ก้าวล่วง ๑ โโยนไป, ขนเงียบเป็น นิสสัคคีย์ Becauseเหตุฉนั้น กิฎต้องปาจิตติยี ในสิกขาบานนี้เป็นอิบัติ ไม่. การทีถวายเสร็จกิฎทะก่อนแล้วเสร็จ จึงไป ย่อมควร ๑. แปลตามภูมิศาสตร์ปีนี้ ภาค ๒/๒๓๔ ว่า หฤทัยสุดาที่สุด หฤทัยานที่สุด ๒. มาในอานปติวารแห่งเอกโลมศึกษาบาน วิชัยภู มาวีรังค์ ภาค ๒/๔๔ และตรงนี้ แปลตามมัยโยธนา