คำถามจากอันเตวาสิกเกี่ยวกับปราชญ์และปัญหาอวาสิก : หน้า 153/404

ปราชญ์สิบวาบ แก่เหล่าอันเตวาสิก ๕๐๐ รูป ซึ่งมีพระมหาเปรมะเป็นประมุขอยู่ [เรื่องอันเตวาสิกถามปัญหาอวาสิก] พวกอันเตวาสิก ถามพระอุปุตสสะเถระว่า "ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ! ในเพราะซากศพที่สัตว์วังมีได้คดกินโดนมาก เป็นปราชญ์ ในเพราะซากศพที่สัตว์วังคดกินโดยมาก เป็นอรูปสร้าง, ในเพราะซากศพที่สัตว์วังคดกินถึงหนึ่ง พึ่งเป็นอาบัติอะไร ?" พระเถระ กล่าวว่่า "อาวุโส ! ธรรมว่าพระพุทธเจ้าทั้งหลายเมื่อจะทรงบัญญัติปราชิก หากทรงบัญญัติให้มีส่วนเหลือไว้ไม่ทรงรวบเอาเขตปราชิกทั้งหมดไม่ให้มีส่วนเหลือเลย ทรงตัดช่องทางแล้วบัญญัติปราชิกในวัดแห่งปราชิกทีเดียว จริงอยู่ สงบานนี้ เป็นโลกวัฏสะ ไมใช่เป็นได้นดั่งวะสะ ! เพราะเหตุนั้น ถ้าในเพราะซากศพที่สัตว์วังดำกินถึงหนึ่ง พึ่งเป็นปราชญ์ไซร้ พระสงฆสัมมาสัมพุทขก็จะพึ่งทรงบัญญัติปราชิกไว้ แต่ในเพราะซากศพที่สัตว์วังดำกินหนึ่งนี้ ฉายาพราชญู ซ่อมไม่ปรากฏ ปราณบุญเฉพาะแต่กุสลัจฉันั้น." อีกอย่างหนึ่ง พระผู้มพระภาคเจ้า เมื่อจะทรงบัญญัติปราวไว้ในเพราะสิริจะทายแล้ว ก็ทรงตั้งปราวในไว้ในเพราะซากศพที่สัตว์วังมีได้ คิดกินโดยมาก ต่อจากซากศพที่สัตว์วังมีได้คดกินโดยมาก ทรงบัญญัติคลาดฉัน เพื่อแสดงว่า "ไม่มีปราชญ" จึงทรงตั้งกฎฉันไว้ในเพราะซากศพที่สัตว์วังแล้วโดยมาก ถาจากซากศพที่สัตว์วังดำกินแล้วโดยมากนั้นไป พิทราบว่า "เพื่อแสดงว่า ไม่มีฤูลัจฉัน"