การศึกษาคำสอนในพระพุทธศาสนา : หน้า 110/404

ประโยค- ปฐมมัญจาปาสก้าแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 110 หลักวิหาริก ปัจจุบันามี ข้าพเจ้าบอกคืนพระสัทธรรมวิหาริก อนุตตวาสิก " ข้าพเจ้าบอกคืนพระอัฐวาสิก สมามุตปลาย " ข้าพเจ้าบอกคืนพระผู้ร่วมอุชาลยะ สมานอาจริยิก " ข้าพเจ้ายอมคืนพระผู้ร่วมอาจารย์ สัทธุมมาจารี " ข้าพเจ้าบอกคืนพระเพื่อนพรหมจรรย์ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแล้ว แม้นว่าว่า ด้วยการบอกสัทธรรมนี้. อันนี้ คำว่า "วาทิติ วิญญาณเตมิ" ในทุก ๆ บท มีเนื้อความ ดังต่อไปนี้ :- ภิกษุผู้กรัสนันนั้น ลั่นวาจาว่า และยังบอกตรงนบให้รู้แจ้ง คือ ประกาศให้ใส่ยิน ได้แก่ให้เข้าใจ ด้วยการล้วงงานนั้นเองว่า " ภิกษุนี้ มีความประสงค์จะสาธนา จะบ่นจากสาธนา จะลความ เป็นภิกษุ จึงเปล่้อยคำนี้." ก็ถ้าภิกษุนี้ มีความประสงค์จะกล่าวว่า "พุทธัง ปุจฉามิ" แต่ทำบากกลับกันเสียแล้ว พึงกล่าวว่า "ปุจฉามิ พุทโธ" หรือ พึงกล่าวเนื้อความนั้น ด้วยบรรดาของชนนชมลักษณะภายใดกาย หนึ่ง หรือมีความประสงค์จะกล่าวว่า "พุทโธ ปุจฉามิ" แต่ผิง กล่าวโดยผิดคำบว่า "ธรรม ปุจฉามิ" หรือว่า "สทธุม จารี" ปุจฉามิ" เหมือนอย่างในวิ่งฉันแห่งอุตรินฤมุตรธรรม ภิกษุผู้มีความ ประสงค์จะกล่าวว่า "ปฏิม มานะ สมปุจฉามิ" ข้าพเจ้าบอกปฏูม- มาน" แต่กล่าวเสียว่า "ทุติย มาน สมปุจฉามิ" ข้าพเจ้าเข้า ทุติยามน ดังนี้. ถ้าภิกษุกรัสนันนั้น จะบอกแก่ผูได, ผู้น้อยอ่อนรู้ คำพูดนี้ประมาณเท่านี้ว่า "ภิกษุนี้มีความประสงค์จะละความเป็นภิกษุ