ความเข้าใจในบทพระธรรมคำสอนภาค ๒ ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 หน้า 105
หน้าที่ 105 / 404

สรุปเนื้อหา

บทความนี้วิเคราะห์แนวคิดจากบทพระธรรมคำสอน โดยเฉพาะองค์ประกอบในคำว่า 'เอวมิ' และการทำให้แจ้งความเป็นผู้ทรงพล รวมถึงการไม่มีการบอกศิลาขา บทพระธรรมที่กล่าวถึงความสำคัญของพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ในการสื่อสารจิตวิญญาณและการศึกษาศิลาขาและการอุปชามยะ เนื้อหายังพูดถึงการสรุปคำสอนในเชิงลึก โดยการพูดถึงบทบาทของผู้ผู้ทรงพลในด้านครูและนักเรียนในเส้นทางการศึกษา.

หัวข้อประเด็น

-ความเข้าใจในศาสนา
-บริบททางศาสนา
-การวิเคราะห์บทพระธรรม
-บทบาทของพระพุทธเจ้า
-การศึกษาในพระธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค- -ปล.ชุดมณีปาลาสถานที่แปลง ภาค ๒ -หน้าที่ 105 ปีอักษรในบทว่า "เอวมิ" นี้ มีองค์ประกอบน้องความข้างนอน มาเป็นอธรร. การทำให้แจ้งความเป็นผู้ทรงพล และศิลาขาไม่เป็นอุบลา แม่ด้วยประกาศอื่น์ ถึงมืออก. บทนี้ พระผู้พระภาคเจ้า เมื่อจะแสดงความทำให้แจ้งความ เป็นผู้ทรงพล และการไม่บอกศิลาขา แม้วยประกาศอย่างอื่นนั่น จึง ตรัสคำว่า "อถา ปนะ" เป็นอธ. คำนั้นทั้งหมด โดยเนื้อความ ชัดเจนที่เดียว แต่ผังกราวินิจฉัยโดยขนังนี้- ตั้งแต่ต้นไป ๑๘ บาท เหล่านี้ คือ :- พุทธ์ ปัจจุบญูยย์ บ้านเจ้าพังบอกคืน พระพุทธเจ้า ธมมุ "" "" พระธรรม สุมุ "" "" พระสงฆ์ ศิกขุ "" "" ศิลาขา วิณุ "" "" วิญญาณ ปฏิโมกข์ "" "" ปฏิโมกข์ อุทเทเภ "" "" อุทเทศ อุปชามาย "" "" พระอุปชามยะ อาจริย์ "" "" พระอาจารย์ สุทธิวิหาริก "" "" พระสักววิหาริก อนุตตาวิสิก "" "" พระอนุตตวาสิก สมานุปชามายก "" "" พระผู้ร่วมอุปชามยะ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More