ปฐมสัมพันธกาปลากาแปล ภาค ๒ - หน้า 300 : หน้า 300/404

ประโยค (๒) - ปฐมสัมพันธกาปลากาแปล ภาค ๒ - หน้า ที่ 300 หนึ่ง เป็นปราชญ์เพราะหลักอีกหนึ่ง ด้วยประการฉะนี้. คี ปราชญ์นั้นและ ย่อมมีเพราะความ ทอดุทธระของพวกเจ้าของ. ในการรุก ล้ำด้วยเชือเป็นต้น มีมิ่งอย่างนี้. ว่ารัฐ วา มีความว่า ภิกษุมีความประสงค์จะให้ผู้อื่น รู้ว่า "นานี้เป็นของเรา" จึงเชือกก็ถอดาม ทอดไม้วลงตาม ต้อง ทุกกุญ เมื่อเธอทำในใจว่า "บัดนี้เราจักทำให้เป็นของของตนด้วย ๒ ประโยค" บรรดาสองประโยคนัน เป็นลูกลักษณ์เพราะประโยคที่, เป็นปราชญ์เพราะประโยคที่ ๒. ว่ารัฐ ว่า มีความว่า ธิกษุมีความประสงค์จะทำานของผู้อื่นให้เป็นของของตน ด้วยอำนาจแห่งการล้อม จึงปกหลังระหว่าง ต้องทุกกุญ ๆ ประโยค เมื่อประโยคหนึ่งยังไม่สำเร็จ เป็นลูกลักษณ์. เมื่อประโยคนันสำเร็จแล้ว เป็นปราชญ์ ถ้าเธอไม่อาทำด้วยประโยค มีประมาณเท่านั้น แต่ถาดาให้เป็นของของตนได้ ด้วยล้อมไว้ด้วย ถึงไม่นั้น แมในการทอดกังไมลง ก็มีนั่นเหมือนกัน. ภิกษุณาอา เพื่อจะล้อมด้วยขัดถองไดอย่างหนึ่ง ทำให้เป็นของตนได้ ด้วย ประกอบอย่างนี้, ในวัดฏู้น ๆ พีงทราบว่าระดับทุกกุญเพราะประโยค ต้น ๆ เป็นลูกลักษณ์เพราะประโยคอันหนึ่ง บรรดาสองประโยคในที่สุด, เป็นปราชญ์เพราะประโยคออกจากนี้. ว่ารัฐ มฤทธิ์ ว่า มีความว่า ภิกษุมีความประสงค์จะให้เขูรู้ นานของผู้อื่นว่า "นี่เป็นนาของเรา" จึงทำเขตแดนของคนให้รู้กล้เข้า ไป โดยให้ค้นนาเลยนาเลยนาของผู้อื่น หรือเอกินร่วมและดินเหนียวเป็นต้น ๑. ภิกษาแก้ ยุวจี ว่า มานฤกษ์