ปฐมสัมผัสกาถาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 190 : หน้า 190/404

ประโยค- ปฐมสัมผัสกาถาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 190 จำวัดในห้องหรือในภายนอกห้อง ทำความผูกไว้ว่า "ขึ้นชื่อว่า การรักษาประตู เป็นภาระของผู้รักษาประตูที่พระคุณใหญ่" ดังนี้แล้ว ว่าวัด คงเหมือนกัน ถิ่นผู้จะวัดที่พื้นแจ้ง ในโลกปราสาท เป็นดัง ควรปิดประตูแคทีเดียว กูในเรื่องเปิดประตูวันนี้ มีความสงบคงต่อไปซึ้งอ้อมด้วย กำแพงหรือรั้วอย่างใดอย่างหนึ่ง เพราะฉะนั้น อภิญญาผู้จะวัดในที่ กลางแจ้งโคนต้นไม้ หรือมณฑปที่ได้ที่หนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียง ควรปิดประตู เสียก่อน ถ้าบริเวณใหญ่ ซึ่งเป็นสถานที่ชุมชนของคน หมู่มาก เช่นลานมหาโพธิ์ และลายโลกปราสาท ในสถานที่ใด ประตูแห่งนี้เขาเปิดแล้ว ก็ไม่ตั้งอยู่ในที่ที่เปิด คือปิด ๆ เปิด ๆ คนทั้งหลายเมื่อไม่ได้ประตูจ้องปิดนกกผงขึ้นไปเที่ยว, ในสถานที่นั้น ไม่มีญิธที่จะต้องปิด (ประตู) ภิญญาเปิดประตูฉวัดเฉวียน ลูกขึ้นแล้วโอกาสอรุณ ไม่ เป็นอาบัติ แต่ถ้าตื่นแล้วกลับซื่อก็เป็นอาบัติ ส่วนภิญญา republic กำหนดไว้ที่เดียวว่า "เมื่อลุ่งอรุณแล้วจับกุฎื่น" ไม่ได้ประตู จำวัดตลอดคืน แต่ลูกขึ้นตามกำหนดนั้นเอง, ภิญญูรูปนั้น เป็นอาบัติ ที่เดียว ส่วนในอรรถถามหาปวัจน์ท่านกล่าวไว้ว่า "เมื่อลุ่งอรุณด้วย อาการอย่างนั้น ไม่พ้นจากทุกกฎเพราะไม่อี่อเผ่อ" ส่วนภิญญา โรยา (พยาบาล) มิภญอาพาเร้นเป็นต้น หลาย ราตรีเดียว หรือเดินทางไกล มีรางกายอิดโรยทั้งวัน นั่งบนเตียง