ประโยค ๒ - ปฐมสัมมะปลาสาทกะแปล ภาค ๒ ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 หน้า 231
หน้าที่ 231 / 404

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงอาบัติในเรื่องการถือครองทรัพย์สินและการปฏิบัติตามหลักธรรมของพระภิกษุ อธิบายให้เห็นถึงความสำคัญของการสัมมาทิฏฐิและการนำทรัพย์สินไปใช้ตามระเบียบ รวมถึงการมีกฎเกณฑ์ที่เป็นไปตามพระธรรม โดยมีตัวอย่างและการอธิบายเกี่ยวกับการให้และรับในชุมชนพระสงฆ์ และสร้างความเข้าใจในเรื่องของอำนาจนอกตะและการยกย่องพระอาจารย์ในหลักธรรมนี้

หัวข้อประเด็น

-อาบัติ
-ทรัพย์สินในศาสนา
-การปฏิบัติตามหลักธรรม
-อำนาจนอกตะ
-คัมภีร์พระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๒ - ปฐมสัมมะปลาสาทกะแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 231 เจ้าของทอดธรรว่า "ภิทมูรูปี จักไม่นิให้แก่เรา" ต้องอาบัติปราชญ์ สองบทว่า อริยถกวิ โภคบูญ คำวา วิญญูดิว่า "เรา จักนำของไปพร้อมทั้งนทีทำเป็นอวาย" ให้ยามที่แรก ต้องอาบัติ ดูลักษณ์ ให้อย่างที่สอง ต้องอาบัติปราชญ์ สองบทว่า ธานา ฉฉวุย ความว่า ภิกษุมีอภัยจิต ลุปล่า ของที่ตั้งอยู่บนบก ต้องอาบัติทุกกฎ ทำให้ไหว ต้องอาบัติ ลุลลัจ จะนี้แล นี้เป็นความประกอบด้วยอำนาจนานนับตะ ในบทว่า "อาทิเยย" เป็นดังนี้ ส่วนความประกอบด้วยอำนาจนอกตะ พึงทราบดังนี้: ทาส กิตติ สัตว์วรจานกิตติ ซึ่งมีเจ้าของ ภิกษุอาเจียก ลักไปก็ได้ ฉันไปก็ได้ ให้อภัยก็ตามจีดี ให้เคลื่อนจากฐานก็ได้ ให้ก้าวล่วงเลยกำนหนดไปก็ได้ โดยยามมีอาเจียกเป็นต้น ตามที่กล่าวแล้ว นี้เป็นความประกอบด้วยอำนาจนอกตะ ในบทว่า "อาทิเยย" เป็นดังนี้ อีกอย่างหนึ่ง เมื่อโดยนิคคีพรนาบทหลาย ๆ เหล่านี้ พึงประกอบปฏิญญะ ๕ หมวดมาแล้วแสดงออกอาหาร ๒๕ อย่าง เพราะเมื่อ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More