ปฐมสมันต์ปลาสำหรับแปล ภาค 2 - หน้าที่ 179 : หน้า 179/404

ประโยค(3) - ปฐมสมันต์ปลาสำหรับแปล ภาค 2 - หน้าที่ 179 ภิญญ์นั่น ทำวินัยกรรมเก็บไว้แล้ว แม้ทั้งหมด ยอมละวินัยกรรมไป ต้องทำใหม่ แม้กัสมีน้ำมัน น้ำผึ้ง และน้ำอ้อย ที่เธอประเคนไว้ เป็นคน ยอมขาดประเคนไป ถ้าจะแก้เปลี่ยนกลับในวันนี้๓๐ แค่วัน ที่รับประเคนไป ควรรับประเคนใหม่ ฉันได้ ๓ วัน ส่วนสิ่งใดเป็น ของภิญญูอัน เธอรับประเคนไว้ในเวลาเป็นภิญญู สิ่งนั้นไม่ขาด ประเคน แม้สิ่งใดเป็นของทั่วไปแก้กักสุขจึงอาจได้แบ่งปันกัน ปกติตกภิญญู ย่อมรักษาสิ่งนั้นไว้ ส่วนสิ่งใด ได้แบ่งกันแล้วเป็น ของเธอเอง สิ่งนั้น ยอมขาดประเคนไปจริงอยู่ แม้พระผู้มิ- พระภาคเจ้า ก็ตรัสคำนิไวในคัมภีร์วิริยาว่า _"ภิญญูรับประเคนมาน้ำมัน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย หรือเหนียวใจกของเก็บไว้แล้วเก็บไว้เอง เมืองผิดไม่อ่อลง ๓ วัน เป็นอาบัติเก็บเธอผู้นั้น เพราะมีปัญจ์ ปัญหานี้ ท่านผู้ลากทั้งหลายคิดกันแล้ว."_ [ขาดประเคนเพราะเหตุ ๓ อย่าง] จริงอยู่ พระพุทธองค์นี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสหมายเอพด กลับ. ขึ้นชื่อว่า การรับประเคน ย่อมขาดไป เพราะเหตุกลับ ๑ เพราะมณฑภ ๑ เพราะลาสิกขา ๑ เพราะหันไปเป็นคนเลว๑ เพราะให้ก่อนปล้นมัน ๑ เพราะไม่เสียค่าตะเสียด ๑ เพราะถูกชิง เอาไป ๑ เพราะฉะนั้น แม้ดังมีสิ่งของที่รับประเคนเก็บไว้ จะเป็น ๑. วิ ฑิร วิริยฺ ๓/๕๓๓