ความเข้าใจในจิตวิทยาและการสอบถาม : หน้า 78/404

ประโยค (ตอนที่ 2 - หน้าที่ 78) ลัชชี จักรยานไว้, ภูกุฬี จักรยานไว้" ดังนี้เป็นต้น. ก็ภิทญู รูปใจ เป็นลัชชี ดังกล่าวมาแล้วนั้น ภูกูรปั้น เมื่อไม่ละ ไม่ฝัน วิณญ ชอบเป็นภูงั้น คือมันคงอยู่ในวิญญาณ ด้วยความเป็นลัชชิกญ ฉะนั้นแหละ. บทว่า อสังมิโร ความว่า บุคคลใด ถูกผู้อื่นถามด้วยมารិโดย เบื้องต่ำ หรือเบื้องสูง ด้วยลำดับบทหรืออรรถกถา ย่อมทราบทราย กระสับกระสาย ไม่อาจตั้งมั่นอยู่ได้ ย่อมคล้ายตามคำที่ผู้อื่นกล่าว ทิ้ง วกะของตนเอง ย่อเอาวะของผู้อื่น ผู้นั้น ชื่อว่าผู้อนไส. ฝาย บุคคลใด ถูกผู้อื่นถามด้วยบทเบื้องต่ำและสูง หรือด้วยลำดับบทใน บาลีดีดี ในอรรถกถาดีดี ย่อมไม่ทราบทุกยาม ไมกระสับกระสาย เปรียบ เหมือนเอาหนวดบันบจะเส้น ๆ จะนั่น ซึ่งงจะเขาว่า "ข้ามเจ้า กล่าวอย่างนี้" อาจารย์ทั่งหลายของข้าเจ้า ก็กล่าวอย่างนี้" อันุง บาลี และวิจินฉบัยติ ตั้งอยู่ในบุคคลใด ไม่ถึงความเปลี่ยนไปหมดไป เหมือน น้ำมันราชสีห์ที่ใส่ไว้ในภาชนะทองคำ ไมถึงความลื่นไหลหมดไปฉะนั้น, บุคคลนี้ ท่านเรียกว่า "ผู้ไม่อ่อนน้อม." หลายบทธว่า อาวุรปรมุรฉ โง ปนสุข สูกคิด โตติ ความว่า ลำดับแห่งพระเจดีย์ คือ ลำดับบวงศ์ เป็นลำดับที่พระวินัยธรรนั้น จำได้อย่างถูกต้อง. บทว่า สมุนิลิตา ได้แน่ ทำให้ขึ้นใจอย่างดี แต่พอเห็น ก็ ปรากฏได้ คล้ายประปี่ที่ลูกโชนะนั้น. บทว่า สุปกริตา ได้แน่ ใครครอบญาณอย่างดี คือใครครอบญาณโดย เบื้องต้น เมืองปลาย และอนุสนธิ โดยผล และโดยเหตุ.