ปฐมมัณฑปสถาคามแปล ภาค ๒ - หน้า 213 : หน้า 213/404

ประโยค - ปฐมมัณฑปสถาคามแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 213 ท่อนที่ตรงกลาง บางท่อนที่โคน เป็นท่อนน้อยท่อนใหญ่ (บรรทุก เกวียนไปสร้างภูมิไม้แล้ว) [วาสการพราหมณ์ลงโทษเจ้าหน้าที่ผู้รักษาไม้] คำว่า "วาสการ" เป็นชื่อของพราหมณ์นั้นเอง บทว่า มคธมหามุตโต ได้แก่มหาภามตย์ คือผู้ประกอบ ด้วยชั้นอิทธิริยอ์ค่อยใหญ่ ในมคธรัฐ หรือ มหาภามตย์ของพระเจ้า- แผ่นดินมหร มีอธิบายว่า "อำนาจผู้ใหญ่" บทว่า อนุสัญญามิโน ความว่า วาสการพราหมณ์ ไปตรวจ ดูในทนั้นๆ คำว่า ภณ เป็นคำของอิริยาบถเรียกคนผู้ครองอยู่ในฐานะต่ำ สองบทว่า พนฺอามาโล ความว่า พราหมณ์ แม้โดยปกติ ก็เป็นผู้มีความริยายในเจ้าหน้าที่ผูกรำบาญไม่มันอยู่เที่ยง, พอเขาได้ฟัง พระราชดำรัสว่า "จงให้คนเอาตัวมา" ดังนี้, แต่เพราะพระราชามีได้ ทรงรับสั่งว่า "จงให้เรียกมันมา" ฉะนั้น จึงทำการจองจำเจ้าหน้าที่น ผู้กรำบาญนั้น ที่มีขนและเท้าทั้งสอง แล้วก็ว่า "อัคเส่งให้ลงโทษ" จั่งสั่งให้จำนำ ในคำว่า อตุทาส โช อยาสุม ธนีโย นั้น ถามว่า "ท่าน พระธินะ ได้เห็นเจ้าหน้าที่ผู้กรำบาญไม่ได้ ถูกเจ้าหน้าที่ท่องจํานไปด้วย อารายอย่างไร?" แก้วว่า "ได้ยินว่า ท่านพระธินะนั้น ทราบว่าไม้ทันาไปด้วย เสาสองตน คิดว่าเจ้าหน้าที่นั่นจับกุมมา หรือจองจำจากราช-