ปฐมสัมผัสภาษาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 378 : หน้า 378/404

ประโยค - ปฐมสัมผัสภาษาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 378 กว่า... ที่ตั้งอยู่ในส่วนของตนเอง จะทำไม้สลากที่ตกไปในส่วนของตน ให้ตกลงไปในส่วนของภิกษุผู้อื่น จึงรักษาอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อใด เมื่อไม้สลากตกไปแล้ว เธอออกไม้สลากของภิกษุ_OTHER_ ขึ้นจากส่วนของภิกษุOther_ เมื่อเธอว่า ยกขึ้น ก็เป็นปราชญ์. ถ้าเธอไม้สลากขึ้นจากส่วนของภิกษุอื่นก่อนว่า เพราะใครจะให้ตกลงไปในส่วนของตน ในขณะที่ยังอยู่ ในขณะ ที่ให้ตกไป ก็ยังรักษาอยู่ อันยกไม้สลากของตนขึ้นจากส่วนของตน, ในขณะทีขี้นเอง ยังรักษาอยู่, เมื่อยกไม้สลากนั้นขึ้นแล้ว ให้คลงไปในส่วนของภิกษุOther_ พอพันจากมือ ก็เป็นปราชญ์. แต่ไม้สลากที่ตกไปในส่วนทั้ง ๒ มองไม่เห็น. ภายหลัง เมื่อภิกษุที่เหลือ ไปแล้ว นวกภิกษุไปอัดู่ ถามว่า "ท่านอร๊บ! ไม้สลากของผม ย่อมไม่ปรากฏ." ก็ภิกษุเดี๋ยวก็พูดว่า "คุณ! แม้ของข้าเจ้า ก็ไม่ปรากฏ." นวกภิกษุว่า "ท่านอร๊บ! ก็ส่วนของผมส่วนไหน!" ภิกษุผู้แก้จึงแสดงส่วนของตนว่า "นี้ส่วนของคุณ." เมื่อนวกภิกษุ รูปนั้น โฉ่งหรือไม่โฉ่งก็แล้วแต่ถือเอาส่วนนี้ไป, ก็ภิกษุอื่นยกส่วนของนวกภิกษุนี้ขึ้น. ต้องปราชญ์ในขณะทีขี้น. แม้หากว่าเมื่อวนภิกษุหนึ่ง ถึงจะเรียนว่า "ผมจะไม่ยอมให้ส่วนของผมแก่ท่าน ๑. ประโยคตรงนี้ ตามหลักธรรมวินัยดีดี ในอัตถิยะอานาติ และสารัตถีในดีดี มีคำเหล่านี้ หลายคำ พา แปลความจริงตรงนี้:- "ภิกษุรูปใด...ใครจะนำเอาส่วนของภิกษุOther_ ซึ่งมีมกาน้อยกว่าหรือมากกว่า หรือเท่า ๆ กัน โดยราคาแห่งส่วนของตน ซึ่งตั้งอยู่ใกล้ส่วนของตน ไป" ดั่งนี้. สามนิตับบิทเราอยู่ผู้นี้ จะออกคิดต่อไปกระมัง เพราะในอัตถิยะอานาติและสารัตถีในนี้ก็มิแก้ไว้.