การศึกษาเกี่ยวกับฤทธิ์และอาบัติในพระพุทธศาสนา : หน้า 403/404

ประโยค (๓) - ปฐมสมันปลาสักกาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 403 สามารถโหว่ารว่า "พระเดชนำเด็ก ๒ คนนั้นมา พักไว้ในปราสาท ด้วยฤทธิ์." บทว่า อภิธรรมเอย คือ ไม่เป็นอาบัติ เพราะฤทธิ์ที่สำเร็จด้วยการอธิฐานเช่นนี้ ส่วนฤทธิ์ที่บริบูรณ์เป็นอื่น ๆ ย่อมไม่ควร ฉะนั้นแหละ เรื่อง ๒ เรื่องในที่สุด มีเนื้อความดีงามนั้นแล. จบฤทธิยปาริชาธรรมา ในวันสังธรรมาอชสมนต์ปลาทิกา. ในฤทธิปราชกสิสาขาบทนี้ได้ ฉันพระจินเจจูผู้ไม่ "ฤทธิปราพิบนะบทธนี้ได้ อันพระจินเจจูผู้ไม่ มีผู้ใดเป็นที่๒ มีแต่ส่ายแพ้แล้ว ทรงประกาศ แล้วในพระศาสนานี้ สิกขาบทอื่น ๆ ที่เคลื่อน กลั่นด้วยยับเป็นเอก มีเนื้อความและวิจัยอัศจรรย์เสมอด้วยฤทธิปราริชาธรรมาอันย่อมไม่มี จึงมิได้ เพราะเหตุนี้ เมื่อเรื่องหยั่งลงแล้ว ภิกษุพระวิหารย์ จะทำ การวิจัยในเรื่องที่หยั่งลงแล้วนั้น ด้วยความอนุ- คาระทับพระวินัย พิจารณาโดยละเอียด และอรรถถก พร้อมทั้งวิทยา โดยไม่เหลือ แล้วเป็นผู้ไม่ประมาท ทำการวิจัยฉันเที่ยว. ไม่พึงทำความอุตตะหะในการ เหนอาบัติในภายใหน ๆ นะฯ อยเพอคว้าใจไว้ว่า 'เรา จักเห็นอาบัติ' อันยัง เมเห็นอาบัติแล้ว ก็อย่า เพื่อพูดพร่ำเพื่อไปก่อน พึงสอบสวนและหารือกับ ท่านผู้ทั้งหลายแล้ว จึงค่อยปราบอาบัติอื่น ๆ อีก ประการหนึ่ง ฐิติฤทธิ์หลายผู้เป็นปุจฉในศาสนานี้