ปฐมานุปทานอาณา - การศึกษาเกี่ยวกับซากศพ : หน้า 154/404

ประโยค - ปฐมานุปทานอาณาเล่มภาค 2 - หน้า 154 ก็ขึ้นชื่อว่า ซากศพที่สัตว์กัดกินและยังได้กินนั่น ควรเข้าใจเฉพาะในธีระที่ตายแล้วเท่านั้น ไม่ควรเข้าใจในธีระที่ยังเป็นอยู่ เพราะว่า ในธีระที่ยังเป็นอยู่ เมื่อนั้นหรืออื่น แม่มีประมาณเท่าหลับเล็บ ยงมีอยู่ ย่อมเป็นประชิกก็เดียว แม่หากว่ามีดถูกสัตว์กัดกินแล้วโดยประการทั้งปวง ผิวหน้าไม่มี แต่สันฐานนิสัต ยังปรากฏอยู่ สำเร็จการสอค (องค์ชาต) เข้าไป เป็นประชิกก็เหมือนกัน ก็เมื่อ นินิตทั้งหมดถูกกัดตอออกไม่ให้สันฐานนิสัตเหลือเลย เกือออกช้ำแผลออกโดยรอบ ย่อมเป็นกูล่าจ้ง ด้วยอำนาจการสงเคราะห์ว่าเป็นแผล เมื่อกุผุพยายามที่ขึ้นเนื้อ ถึงกตาไปจากนินิตนั้น เป็นทุกๆ ส่วนในธีระที่ตายแล้ว หากว่าธีระทั้งหมด ถูกสัตว์กัดกินแล้ว บ้าง ยังมีได้กัดกินบ้าง แต่บรรดากัง 4 สัตว์ยังได้กัดกิน เมื่อกุญ พายามในบรรด่าง 3 นั้น ย่อมเป็นประชิก ก็ในเพราะธีระที่สัตว์กัดกิน ยงมีได้กัดกินโดยมาก เป็นประชิกก็เดียว ในเพราะธีระที่สัตว์กัดกิน ถึงหนึ่งและก็กัดกินแล้วโดยมาก เป็นลูกลิงจ. เมื่อกุญสูดอตคงคชาติ เขู้่ไปที่ตา ขนุ่ง ช่องู หัวให้ และฝีงองคชาตหรือที่บาดแผลซึ่งถูก ฟันด้วนสัตรเป็นต้น ในธีระที่ยังเป็นอยู่ของมนุษย์ทั้งหลาย ด้วยความกำนดในบญดุ เมี้ยมเม็ดงาดเดียวก็เป็นลูกลิงจ. เหมือนกัน. เมื่อสอดเข้าไปในอวัยวะหลายๆที่ก็เเป็นต้น ในธีระที่เหลือ เป็นทุกๆ เมื่อสอดเข้าไปในซากศพที่ธีระยังสดอยู่ ในเขตแห่งปราชญ์, เขตแห่งลูกลิง ในเขตแห่งกุฎุ เป็นทุกๆ" แต่ในกาลใดธีระเป็นของจินพอเน่าเฟะ มีแมลงวันหัวเขียวไต่ตอบ มีกุฬหนอนอรคา ใครๆ ไม่อาจแม้จะเข้าไปใกล้ได้ เพราะเป็นซากศพที่มีหนองไหลทั่วไปจากปาก