ปฐมสมันตาปาสกทาแปล ภาค 2 - หน้าที่ 329 : หน้า 329/404

ประโยค 3- ปฐมสมันตาปาสกทาแปล ภาค 2 - หน้าที่ 329 [โจกุลของสงฆ์ในเรือนคลัง ปรับสินไหมภิกษุรู้เท่า] ถ้าภิจจะคุ้มครองเป็นอย่างดี บริจาครั้งปวงของสงฆ์และของดีดี เขาก็เก็บไว้ในภัตตาคารนั้นแหละ แต่ภิกษุณาการิกาเป็นคนไม่ง ไม่คลาดเปรียบดังไว้แล้ว ไปไหน ๆ เสียเพื่อฟังธรรมาภร หรือเพื่อทำกิจอะไร อื่น ขณะนั้นพวกโจรเห็นแล้ว ลักภัณฑะไปเท่ใด ภัณฑะเท่านั้น เป็นสินใช้แก่เธอทั้งหมด เมื่อลักภัตตาคารออกไปจากภัตตาคาร จงกรมอยู่ภายนอก หรือเปิดประตูไว้เพื่อให้ร่างกายรับ อากาศ หรือนั่งอยู่ด้วยตามประกอบสมณธรรมในภัตตาคารนั้นเอง หรือยังในภัตตาคารนั้นเอง ขวนขวายค้นกรรมงามอย่าง หรืเป็นผู้ แม่ปวดอุจจาระปัสสาวะ เมืิออยู่จารในที่นี้เองมีอยู่ แต่ไม่เสียงข้างนอก เป็นผู้คนเหลืออีดาย อาการว่า เมื่ออยูปราวณูในนั้นเอง แม่ไม่เสียบ้างออก เป็นผู้กินเหลือด้วยอาการอันงามอย่าง หรือเป็นผู้พบอารมณ์ หรือยังในภัตตาคารนั้นเอง ขวนขวายค้นกรรมงามอย่าง หรือเป็นผู้ แม่ปวดอุจจาระปัสสาวะ เมื่ิออยู่จารในที่นี้เองมีอยู่ แต่ไม่เสียงข้างนอก เป็นผู้คนเหลืออีดาย อาการว่า เมื่ออยูปราวณูในนั้นเอง แม่ไม่เสียบ้างออก เป็นผู้กินเหลือด้วยอาการอันงามอย่าง หรือเป็นผู้ แม่ปวดอุจจาระปัสสาวะ เมื่ิออยู่จารในที่นี้เองมีอยู่ แต่ไม่เสียงข้างนอก เป็นผู้คนเหลืออีดาย อาการว่า เมื่ออยูปราวณูในนั้นเอง แม่ไม่เสียบ้างออก เป็นผู้กินเหลือด้วยอาการอันงามอย่าง หรือเป็นผู้ แม่ปวดอุจจาระปัสสาวะ เมื่ิออยู่จารในที่นี้เองมีอยู่ แต่ไม่เสียงข้างนอก เป็นผู้คนเหลืออีดาย อาการว่า เมื่ออยูปราวณูในนั้นเอง แม่ไม่เสียบ้างออก เป็นผู้กินเหลือด้วยอาการอันงามอย่าง หรือเป็นผู้ แม่ปวดอุจจาระปัสสาวะ เมื่ิออยู่จารในที่นี้เองมีอยู่ แต่ไม่เสียงข้างนอก เป็นผู้คนเหลืออีดาย อาการว่า เมื่ออยูปราวณูในนั้นเอง แม่ไม่เสียบ้างออก เป็นผู้กินเหลือด้วยอาการอันงามอย่าง หรือเป็นผู้ แม่ปวดอุจจาระปัสสาวะ เมื่ิออยู่จารในที่นี้เองมีอยู่ แต่ไม่เสียงข้างนอก เป็นผู้คนเหลืออีดาย อาการว่า เมื่ออยูปราวณูในนั้นเอง แม่ไม่เสียบ้างออก เป็นผู้กินเหลือด้วยอาการอันงามอย่าง หรือเป็นผู้ แม่ปวดอุจจาระปัสสาวะ เมื่ิออยู่จารในที่นี้เองมีอยู่ แต่ไม่เสียงข้างนอก เป็นผู้คนเหลืออีดาย อาการว่า เมื่ออยูปราวณูในนั้นเอง แม่ไม่เสียบ้างออก เป็นผู้กินเหลือด้วยอาการอันงามอย่าง หรือเป็นผู้ แม่ปวดอุจจาระปัสสาวะ เมื่ิออยู่จารในที่นี้เองมีอยู่ แต่ไม่เสียงข้างนอก เป็นผู้คนเหลืออีดาย อาการว่า เมื่ออยูปราวณูในนั้นเอง แม่ไม่เสียบ้างออก เป็นผู้กินเหลือด้วยอาการอันงามอย่าง หรือเป็นผู้ แม่ปวดอุจจาระปัสสาวะ เมื่ิออยู่จารในที่นี้เองมีอยู่ แต่ไม่เสียงข้างนอก เป็นผู้คนเหลืออีดาย อาการว่า เมื่ออยูปราวณูในนั้นเอง แม่ไม่เสียบ้างออก เป็นผู้กินเหลือด้วยอาการอันงามอย่าง หรือเป็นผู้ (Note: The text may contain some transcription errors due to the quality of the original image or display issues in the image.)