การปฏิบัติสมันปลาสำหรับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ ๒๐๕ : หน้า 205/404

ประโยค ๑๐ - ปฏิบัติสมันปลาสำหรับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ ๒๐๕ โยนิเก เพราะถูกลมพัด. ในที่มีผูกมัดไว้ซึ่งนัก เขายกฉลากลายไว้ เหมือนวลีสลาย ลวกลายั้น ควรอยู่.พวกภิกขูเอาด้วยสิ่งต่าง ๆ เย็นเป็น รูป เช่นรูปต๋าขาด คิดถามาคดี ทำกิจารด้วยชึมอย่างใดอย่างหนึ่ง แม่น้ำไวดี ทำรูปช่อผมหรือปูไหว้หิรามะคะเต็ม หรือที่ชายฝั่ง (อนุวดีวร) ก็ดี เพื่อความต้องการประดับจิวรร์ วิธีที่กล่าวมาแล้วนั้น เป็นต้นทั้งหมด ย่อมไม่ควร. การเขียนคำยื่นตามปกติขั้นและ จึงควร. เขาทำผ้ากุฎและผ้าห่วงกุฎไว้ ๒ มุมบาง ๑๖ มุมบาง ที่กุฎและ รังกุฎนั้นก็แสดงรูปต่าง ๆ รูปปากา และรูปไม้ก้อน เป็นต้นไว้, เยาย เป็นรูปปากปายไว้: วิธีทำทั้งหมด ไม่ควร. จะทำผ้า ลูกกุฎและห่วงลูกกุฎไว้เพียง ๔ มุมเท่านั้นจึงควร. [วิธีซักและย้อมจีวร] ด้อยมุมและปมเทียว เป็นของที่รู้ได้ในเมื่ออีมองจีวรแล้ว สควร อยู่. จะใส่จีวรในน้ำต่าง ๆ มี่มีสัณผะอุมแป้งและน้ำข้ามเป็นต้น ไม่ ควร. แต่ในเวลาทำจีวร จะใส่งานเพื่อซักเหงื่อมือและสนิมมีมเป็นต้น และในเวลาที่จีวรสกปรกจะใส่งานเพื่อซักฟอกก็อาจ จะใส่ของหอม ครั้ง หรือขี้น้ำลงในน้ำอ่อน ไม่ควร. อื่นก็ย่ออิฐจีวรแล้วไม่ควรเอาสังช์ หรือแก้วมืออย่างในอ่างนึ่งข้อจีวร. ไม่ควรให้ทั้งสององค์ที่พื้นที่ดินแล้ว เอามือทั้งสองจับจีวรขยันที่ร่างอ้อม. แต่ตอนจีวรไว้ร่างอ้อมหรือบน แผ่นกระดาน แล้วให้จับชาทั้งสองรวมกันไว้ เอามือทบ. สมควรอยู่. แม้กรทบูนั้น ก็ไม่ควรเอากันบาดทุน. แต่พระเกสรในปางก่อนทั้งหลาย ไม่ควรจีวรไว้ แม้ทรงอ้อมเลย (คือ) รูปหนึ่งเอามือจับจีวรยืนอยู่