บทวิเคราะห์คำสอนทางพระพุทธศาสนา : หน้า 104/404

ประโยค 1-104 เราจะไปพรุ่งนี้ เราจะไปจากนี้ เราจะไป ณ นี้นี้." บทว่า อนุภิโต ได้แก่ ผู้นิรจากความยินดีอันในศาสนา. สองบทว่า สามญา อิทธิภูมิ ได้แก่ ผู้ออกจากออกไป จากความเป็นสมณะ. บทว่า ภิกขุวา คือ ด้วยความเป็นภิกษุ. บทว่า ภิกขาวา นี้ เป็นที่สุดวิภาคติ เป็นไปในอรรถแห่งติวิภาคติ ส่วนลักษณะที่สมควร เป็นติวิภาคติ พระผู้มีพระภาคอ้ายศร ด้วยติวิภาคติที่เดียว ในกล่าวว่า "พึงละอิดออดด้วยซากศพ คลังติที่อคอ" ดังนี้เป็นต้น. บทว่า อุฏิวายาโน มีความว่า ประพฤติดน เหมือนรอท คือ ถูกบีบคั้น ถึงความลำบาก. อีกอย่างหนึ่ง อภิษายว่า "ผู้อื่นความเป็น ภิษายนันรบกวนอยู่ บินค่าน้อย." บทว่า ทรายมาโณ ได้แก่ กระดูกอยู่. บทว่า ชิวจูมานโณ ได้แก่ ผู้กลียดชังความเป็นภิษายนัน เหมือน เกลียดของสกปรกนั่น. บทว่า "กินวิตา ปฏฐามโนะ" เป็นต้น มีคำอธิบายดังนี้ว่า "หากเราพึงบอกคืน พระพุทธเจ้าเสีย, การบอกคืนพระพุทธเจ้านี้ พึงเป็นความดีของเราหนอ." สองบทว่า วาที วิจูฬาเณที มีความว่า "ภิษายนันความสั้นนั้น ล้วนจากคำเนือความนี้ ด้วยพุทธชนะเหล่านี้ หรือเหล่าอื่น. และยัง บุคคลซึ่งนบนอกให้รู้แจ้ง คือให้เข้าใจ."