การบอกกล่าวด้วยคำไหวพจน์ในอารามิกะ : หน้า 127/404

ประโยค : ปฐมสมันตาปาสาทกานแปล ภาค ๒ - หน้า ที่ 127 การบอกกล่าวด้วยคำว่า “อารามิโกติ มึ ธาริฐ” ไม่ใช่เป็น การบอกกล่าวด้วยไหวพจน์ การบอกลากิลา ย่อมมีได้ด้วยคำไหวพจน์แห่ง อารามิกะ (ผู้มานวัดหรือผู้รักษาสวน) อย่างนี้ คือ :- กุปยการโกติ มึ ธาริฐ ท่านจงทรงจำว่าไว้ว่า เป็น กับปิยกะ," เวยยาวจาคโรติ " " ท่านจงทรงจำข้าไว้ว่า “เป็น ไหวขวักคร. อปริหตารโกติ " " ท่านจงทรงจำข้าไว้ว่า “เป็น ผู้คายหญ้า,' ยากุภาโกติ " " ท่านจงทรงจำข้าไว้ว่า “เป็น ผู้แยกข้าวต้ม," ผลกาฏโกติ " " ท่านจงทรงจำข้าไว้ว่า “เป็น ผู้แกลผลไม้," ชุชกภาโกติ " " ท่านจงทรงจำข้าไว้ว่า “เป็น ผู้แกลขยับเขยื้อน,' การบอกกล่าวด้วยคำว่า “สามารถโกติ มึ ธาริฐ” ไม่ใช่เป็น การบอกกล่าวด้วยคำไหวพจน์ การบอกลากิลา ย่อมมีได้ด้วยคำไหวพจน์ แห่งสามเณรอย่างนี้ คือ :- อุณาฏโกติ มึ ธาริฐ ท่านจงทรงจำว่าไว้ว่า “เป็น สามเณรน้อย,’ เอกุโกติ " " ท่านจงทรงจำไว้ว่า “เป็น