การวินิจฉัยและปรับทิศะของทรัพย์ : หน้า 241/404

ประโยค ๓- ปฐมสมันต์ปลาสุกาพาแปล ภาค ๒- หน้า 241 หรือเบียร์สะ โดยมุ่งจึงการใช้สอดบ้าง วัตถุทั้งหลายมีข้าวสารเป็นต้น ย่อมมีราคาตกไป เพราะการฝักบ้าง เพราะการคัดออกที่จะเม็ดหรือสอง เมื่อจากข้าวสารเป็นต้นนั่นบ้าง โดยที่สุด เพราะการเก็บก้อนหินและ ก่อนกรวดทิ้งลา ก่อนพวกทิ้งลาก่อนบ้าง วัตถุมากมายในใสและน้ำมันเป็นต้น ย่อม มีราคาตกไป เพราะการเปลี่ยนภาชนอื่นบ้าง โดยที่สุด เพราะเพียงเก็บ แมลงวัน หรือแมลงออกทิ้งจากเนยใสเป็นต้นนั่นบ้าง งบอ้อ ย่อมมีราคาตกไป แม้เพียงเอาเล็บเจาะดูเพื่อรู้ความมีสารวาน แล้ว ถือเอาเพียงหย่อนหนึ่ง เพราะฉะนั้น สิ่งของชนิดใดชนิดหนึ่ง ที่มีราคา ถึงมาก ซึ่งเจ้าของทำให้ราคาหย่อนไป เพราะการใช้สอย โดยน้อยที่สุด กล่าวแล้วนั่นแหละ พระวิษณุธร ไม่ควรปรับทิศะผู้ลักผงะนั้น ถึง ปราชญ์ พิงส่องถึงการใช้สอยอย่างนี้ เพราะวิบัธธูด พึงสอบสวนดูน่ะ ๕ เหล่านี้ อย่างนี้แล้ว พิงทรงไว้ซึ่งอรรถคดี คือ พิงตั้งไว้ซึ่งอาบิ หรืออานาบัติ ครุบาบัติ หรืออุกาบาต ในสถานที่ควรแล วินิจฉัยบทเหล่านี้ คือ คู่ ลัก น้อง ให้ถือยานกำนเรน ให้คลื่น ออกฐาน ให้วงเลยเขตกำหนดหมาย จบแล้ว [อรรถาธิบายทรัพย์ที่ควรแก่ผู้ตรวจปาราชิก] บัดนี้ พระผู้พระภาคเจ้า เมื่อจะทรงจำแนกบทว่า "อาณญูป อัคนมาทนาม" เป็นต้น จึงตรัสคําว่า "อญญรูปนาม" เป็นต้นนี้ จะวินิจฉัยในคำว่า อญญรูป นี้นั่น :- ทรัพย์มีมากนิด ชื่อว่า ทรัพย์เห็นปานใด กิทรัพย์ตามกำเนิดนั้น ย่อมตั้งแต่บาทหนึ่งขึ้นไป;