ปฐมมัณฑปสถากาแปลง ภาค ๒ - หน้าที่ 382 : หน้า 382/404

ประโยค - ปฐมมัณฑปสถากาแปลง ภาค ๒ - หน้าที่ 382 แจกอยู่, เมื่ออีกกล่าวว่า "ท่านจงให้ส่วนของนายูปอื่นอีก" อง บุคคลที่ไม่ตัวอยู่เองนั้น, ถือเอาด้วยการกล่าวอย่างเดียว เป็นปัจจัยด้วย เป็นภัณฑ์ไทยด้วย. เมื่ออีกถิ่นอ้างด้วยใจก็ ก็มีนี้เหมือนกัน. ภิกษุไรเล่า ไม่ได้ขังบุคคล กล่าวว่่า "ท่านจงให้ส่วนของ" แล้วถือเอาด้วยใจดี ไม่เป็นทั้งปราชญ์ ไม่เป็นทั้งปัญญาไทย. เมื่ออีกถิ่นอ้างด้วยโง่พรรษา เป็นปัจจัยไทย. เมื่อส่งของนั้น คันอื่นซึ่งเจ้าของได้สั่ง อย่างนี้ว่า "ท่านจงถวายแก่อีกขุ" ก็ถวายอยู่ เมื่ออีกถิ่นอ้างบุคคลถือเอาดามมั ยก่อนนั้นแอ เป็นปัจจิตด้วย เป็นภัณฑ์ไทยด้วย. ภิกษุไดจิต กล่าวว่า "ท่านจงให้ส่วนอื่นอีก" แล้วถือเอาก็ดี ถือเอาด้วยนับ พรรษาโง่ดี พึงปรับตามราคาของ. ก็วิฉันیہใคร ๆ ก็อาจรูปได้ในอรรถกถาคืออรุณนี้, แต่ในอรรถกถาอื่น ๆ รู้ได้เท่า ทั้งวิธีด้วย. สองบทว่า อมุติอุดมสติ ความว่า เมื่อพวกเจ้าของถวายอยู่ ภิกษุได้ชื่อเองแล้ว. หลายบทว่า อนาปัตติ ภิกษุ ปราศญาสุข ความว่า ภิกษุได้ ถือเอาส่วนที่จงของถวายแล้ว เพราะเหตุนี้ น พระผู้พระภาคเจ้า จิงตรสอนบทแก่อุกขณนัน."