ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- ปฐมมนต์ปลาสักกะแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 217
ในสถานที่นั้น ๆ เป็นต้นว่า "พระสมณศากยบุตรเหล่านี้ปรากฏจากความเป็นสมณะแล้ว" ดังนี้ ชื่อยา ย้อมโทนทะนาว่า แม่ผู้ออกจากไป ก็ ควรทราบโฆษณาแห่งเหล่านั้น ตามครรลองที่มาแล้วในที่นี้ ๆ โดย นั้นนี้
บรรดาเหล่านั้น บทว่า พุทธมาจิโร คือ ผู้ประพฤติ ประเสริฐ ความเป็นสมณะ ชื่อสามัญญะ ความเป็นผู้ประเสริฐ ชื่อ พหญัญญะ คำที่เหลือ มีอือวามันดินกล่าวนั้นเอง
ในคำว่า "รณฺโณ ทารุ" เป็นตัน มีวินิจฉัยดังนี้ :-
ความนี้ว่า "ได้อธิเอาของที่มีกำได้ให้" ดังนี้ มีความเพ่งโทษเป็นอรรถ. อรึง เพื่อแสดงของที่มีกำได้ให้ ชื่อพระธนิยะได้ถือเอาแล้วนั้น ท่าน จึงกล่าวว่า "ไม่ทั้งหลายของหลวง" ดังนี้ อันผู้สบายทั้งหลาย ผู้ไม่ หลวงในความต่างแห่งจตนะ (คือคำเป็นเอกพจน์และคำเป็นพหูพจน์)พึงทราบเนื้อความดังอธิบายมาแล้วแน่.
[ประชุมสงฆ์ทรงบัญญัติสิกขาขนาน]
สองบทว่า ปฏิณิธาริโร มหาตุโท มีความว่า มหาคำว่าผู้นำการนับว่า "ผู้พิทากย" เพราะพระราชาทรงแต่งตั้งไว้นโหราห คือการตัดสินความในกลางก่อนแต่เป็นปกิณยุ คือเวลาเป็นคุรุสัจ
หลายบทว่า อตฺถุ ภคว ตา ภิกฺขุ เอกโว โว ความว่า พระผู้พะภาค ย่อมทรงทราบแต่งซึ่งบัญญัติแห่งโลก ย่อมทรงทราบ แม้ชิงสิกขาบทที่พระพุทธเจ้าในอดีตทั้งหลาย ทรงบัญญัติแล้วย่อด้วยพระ-