ปฐมสัมผัสภาพกายแปล: ภาค ๒ ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 2 หน้า 108
หน้าที่ 108 / 404

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้นำเสนอการสัมผัสภาพกายในมนุษย์ โดยมุ่งเน้นไปที่บทความที่กล่าวถึงลักษณะต่างๆ ของการมีอยู่ เช่น มารดาและความผูกพัน ตลอดจนการทำความเข้าใจในบริบทต่างๆ ของการเลี้ยงดูและการมีอำนาจในการแสดงออกถึงความเป็นผู้มีจ้อง สรุปความเข้าใจเกี่ยวกับสถานะทางสังคม โดยกล่าวถึงสถานที่เกิดขึ้นของหญิงและศิลปะของช่าง การอธิบายถึงความเป็นส่วนตัวและความสัมพันธ์ภายในครอบครัว การเรียนรู้ถึงปรัชญาที่เกี่ยวกับพรหมบรรย์และวิถีชีวิตจากบทความที่มีอยู่ในหนังสือดั้งเดิม

หัวข้อประเด็น

-ภาพกายและการสัมผัส
-ความสำคัญของมารดา
-ปรัชญาของพรหมบรรย์
-ศิลปะและการสร้างสรรค์
-ความเป็นอยู่ในสังคม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค ๑ ปฐมสัมผัสภาพกายแปล ภาค ๒ หน้าที่ 108 "มาต ณ สรมิ" "ข้ามเจ้าจะลักลิถึงมารกา" ซึ่งเป็นไปโดยเนื้อแสดง วัตถุที่ตนควรลิถึง บรรดาบทเหล่านั้น กล่าวว่า ฐานะ ได้แก่ ไร้ข้าวสาลีเป็นต้น บทว่า อตุ ได้แก่ สถานที่เกิดขึ้นแห่งหญิง ใบไม้ ผัก และ ผลไม้ผลใหญ่ บทว่า ลิขปี ได้แก่ ศิลปะของช่างหม้อและช่างทุกเป็นต้น ต่อจาก ๑๗ มณฑนั้นไป มี ๓ บท มือกว่าว่า "มณฑ เม อุติ, ส มา โปสต์พุทธ" มารดาของข้เจ้ามีอยู่ มารดานี้ ข้เจ้าต้องเลี้ยงดู" ซึ่งเป็นไปด้วยอำนาจแสดงความเป็นผู้มีจ้อง และมีความเกี่ยวข้อง ต่อจาก ๔ บทนั้นไป มี ๑๖ บท มือกว่าว่า "มณฑ เม อุติ, ส ม เปสุตติ" มารดาของข้เจ้ามีอยู่ มารดานั้น จักเลี้ยงข้าข้า" ซึ่งเป็นไปด้วยอำนาจแสดงถึงบุคคลผู้นี้อาศัยและผู้เป็นที่พำนัก ต่อจาก ๑๖ บทนั้นไป มี ๓ บท มือกว่าว่า "ทุกกร ฯ" พรหมบรรย์ เป็นภาวะที่ทำได้เอง ซึ่งเป็นไปด้วยอากรแสดงถึงความที่พรหมบรรย์ก็ทำได้กัน ฉันหนเดียวนอนคนเดียวเป็นภาวะที่ทำได้เอง บรรดาบทเหล่านั้น ด้วยบทว่า ทุกกร ฯ ภูกระสันนั้น ย่อมแสดงความที่พรหมบรรย์ทำได้ง่าย เพราะทำจิตรทั้งหลาย มีการฉันหนเดียวเป็นฉัน ด้วยบทว่า น ษุกรี ย่อมค้านความที่พรหมบรรย์เป็นภาวะที่ทำได้ง่าย ในสองคำว่า "ทุกจร ฯ สุจร" นี้ พึงทราบน้อยอย่างนี้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More