วัตรปฏิบัติของภิกษุในวิหาร : หน้า 332/404

ประโยค(๓) - ปฐมมัญปลาสำหรับเทปแปล ภาค ๒- หน้าที่ 332 เพราะเป็นเหตุผลอธิบายสิ่งเป็นเหตุ มักเป็นเหตุให้ผู้อยู่วิ่งเผววิหาร ควรเก็บบริหารทั้งหลายไว้ในที่ประชุมแห่งภิกษุทั้งปวง แล้วนั่ง (เผ่า) อยู่ในท่ามกลางวิหาร อึ่งี้ พึงตั้งภิกษุอยู่เผววิหารไว้ ๒-๓ รูป ถ้ามีเมื่อเผ่านหลาน มได้เป็นผู้เต็มเตลเลเลย ค่อยระวังรักษาอยู่ข้างโน้นและข้างนี้นั่นเทียว สิ่งของอะไร ๆ หายไป ก็ไม่เป็นสนิทใช่แก้เผ่านหลานนั้น สิ่งของที่พวกโจรมัคภิกษาผู้เผววิหารไว้แล้ว ลักษาไปดี ก็สิ่งของที่ถูกโจรลักไปโดยทางอื่น ในเมื่อภิกษุอยู่เผววิหาร เดินสวนทางพวกโจรดีดี ไม่เป็นสนิทใช่แก้เผ่านหลานนั่น ถ้าว่าว่าอุก และภัณฑ์ คำกัดตาหาหารที่จะพึงถวายในวิหารไม่มีแก้เผวนอยู่เผววิหาร จะแตั้งลาบข้าวขาคู ๒-๓ ที่ซึ่งเหลือเพื่อจากลาทิกภิกษุ เหล่านั้นพึงได้ และสลากภัณฑ์อันเพียงพอกับเผ่านั้น ก็ตร. แต่ไม่ ควรตั้งให้เป็นประจำ เพราะว่า พวกขาวบ้าน จะมีความร้อนใจว่า "พวกภิกษุอู่วเผววิหารเท่านั้น ยอมฉันภรของพวกเรา" เพราะ เหตุนี้ จึงควรตั้งผลัดเปลี่ยนเวียนกันไป ถ้าพวกภิกษุที่เป็นสภากัน ของภิกษุอยู่เผววิหารเหล่านี้ นาสลากภัณฑ์มาควาย การทอดอย่างนี้ นัยเป็นการดี ถ้าไม่เอาย ควรให้ภิกษุทั้งหลายรับวาระแล้วให้นำ มาถวายเกิด ถ้าภิกษุอู่วเผววิหาร เมื่อได้รับสลากข้าวยุค ๒-๓ ที่ และสลากภัณฑ์ ๔-๕ ที่อยู่เทียว ก็ยื่นไปภิกขาจาร สิ่งของหายไป ทั้งหมด บเป็นสนิทใช่แก้เผ่านหลานเป็นสนิทให้แก่เผววิหารทาริก ฉะนั้น ถ้าตราหรือคำกัดตาหราของสงฆ์ ที่จะพิจารณาแก้เผินภิกษุ ไม่เป็น ภิกษุทั้งหลายรับวาระเผววิหารแล้ว จึงให้นิสของตน ๆ ช่วยปฏิบัติ จะไม่รับเอาวาระมาถึงไม่ได้ ควรทำเหมือนอย่างที่ภิกษุ